Уддабуронлар ҳақида латифалар

Бир йигит дўстидан қарз сўрабди:
— Дўстим, 200 минг қарз бериб тур!
— Майли, ойни охирида қайтарасан! - дебди дўсти.
— Қанақа қилиб қайтараман.
— Олганингдан кейин қайтарасан-да! - дебди яна дўсти.
— Унда ойни охирида қарзимни қайтаришим учун пул бериб турарсан, - дермиш йигит.
Хорижлик жиноятчига суд жараёнида таржимондан фойдаланаётган экан:
Прокурор:
— Айт! Пулларни қаерга беркитдинг?
Таржимон таржима қиляпти:
— Пулларни қаерга беркитганингни сўрашяпти.
Жиноятчи:
— Айтмайман!
Таржимон:
— Айтмас экан.
Прокурор:
— Агар айтмасанг, сени ўлимга ҳукм қиламиз.
Таржимон таржима қиляпти:
— Айтсангчи! Бўлмаса ўласан!
Жиноятчи:
— Пулларни фалон жойга беркитганман.
Таржимон яна таржима қиляпти:
— Ўлдираверинглар! Айтмайман деяпти.
Бир йигит музқаймоқ еб ўтирса, чиройли қиз ўтиб қолибди:
— Яхши қиз, чиройли экансиз! Танишсак бўладими? - деса, қиз:
— Мен қўлингиздаги музқаймоқ эмасман, яхши гапларга эриб кетадиган, - деб ўтиб кетибди.
— Матрос, ҳаммаси яхшими?
— Ҳа капитан, ҳаммаси аъло! Ваҳимага ўрин йўқ! Фақат биз чўкяпмиз...
— Ҳой биродар, нега қармоғингни бирини сувга, иккинчисини ўт-ўланларни орасига ташлаб ўтирибсан?
— 10 минг берсанг сабабини айтаман.
— Мана ол 10 минг. Энди сабабини айт! Жудаям қизиқиб кетяпман!
— Сувга ташлаган қармоғимга ҳали бирорта ҳам балиқ илинмади. Ўт-ўланлар орасига ташлаган қармоғимдан 50 минг ишлаб олдим...
"Ким миллионер бўлишни хоҳлайди?" ўйинида бошловчи иштирокчига дебди:
— Сиз "дўстимга қўнғироқ" имкониятидан фойдаланишингиз мумкин.
— Майли. Мен Америкадаги дўстимга қўнғироқ қилмоқчиман, - дебди иштирокчи.
— Америка? Хорижга қўнғироқ қиламизми? Ахир...!? Майли қўнғироқ қиламиз, - дебди бошловчи.
Иштирокчи америкалик дўсти билан роса 1 дақиқа ҳол-аҳвол сўраб, оиласи, ишлари тўғрисида гаплашиб олибди.
Бошловчи:
— Нега дўстингиздан саволнинг жавобини сўрамадингиз? - деса, иштирокчи:
— Бу саволни жавобини ўзим ҳам биламан. Шунчаки, дўстимга қўнғироқ қилиш учун пулим йўқ эди, - деган экан.
Бир дарвеш, дайди одам кўчада кетаётса, кўприк устида жонига қасд қилмоқчи бўлаётган йигитга кўзи тушибди.
Дарвеш йигитни ёнига келиб:
— Менга қара! Сен барибир ўлмоқчисан. Шу уст-бошингни менга ечиб бера олмайсанми? Мени кийимларим жудаям ифлос ва бадбўй бўлиб кетди, - деса, йигит:
— Йўқол! Сен ифлос ва жирканчсан! Мени кийимларимни олмайсан! - деса, дарвеш хотиржам:
— Майли. Тезроқ сакра! Мен сени пастда кутаман! - дермиш.
— Алло, алло! Ёрдам беринг. Мен қўлни синдириб қўйдим.
— Мен врач эмасман. Адвокатман. Врачга қўнғироқ қилинг!
— Менга адвокат керак. Синган қўл меники эмас!
Афандини яхши кўрган ити ўлиб қолибди.
Қўшнилари афандини масхара қилиб, дарвозаси ёнидан ўтиб кетаётиб:
— Ҳа афанди, итингиз ўлиб хафа бўлмай ўтирибсизми? - дейишса, афанди:
— Киринглар! Дўстингиз ўтган жойлар, бироз хотирлаб кетасизлар, - деган экан.
— Сени шунчалар севаманки, исмингни уйимни ҳовлисига ёзиб қўйдим.
— Шунчалик севсанг, уйингни мени номимга ёздириб бер!