— Kun bo‘yi hech narsa qilmasdan yotaverib, zerikib, charchab ketmaysanmi?
— Qanaqasiga hech narsa qilmasdan, men har zamonda u yoqdan bu yoqqa ag‘anayman - debdi.
— Xudoga shukur eson-omon qutuldim.
Shunda yonida yotgan kasal:
— Hali quvonishga erta, meni operatsiya qilishganda qaychini unutib qoldirishgan — debdi.
Ikkinchi bemor:
— Menda vrachni qo‘lqopi qolib ketgandi — deb tursa
Koridordan vrachni ovozi eshitilibdi:
— Hamshirani hech kim ko‘rmadimi?
Ertasiga yana ishqalabdi, hech narsa bo‘lmabdi.
Uchinchi kuni yana ishqalagan ekan, oxiri mayd in china, degan yozuv paydo bo‘libdi.
Bitta jinni gazetani ustiga o‘tiribdi. Vrachlar kelib jinnidan:
— Nimaga bunday o‘tiribsan, - desa.
Jinni:
— Boshqalardan baland o‘tiray deb, - deganmish
— Bor, xozir men sizga dori yozib beraman.
— Faqat ko‘proq, ko‘proq...
— Yo, qudratingdan, niyat qilsang amalga osharmisha - dermish.
— Menga bir dona atirgul bering, - debdi u sotuvchiga.
— Atigi bittami?
— Ha... Men juda kamgapman!
— Qani Akmal nimani bilasan?
— 1, 2, 3, 4, 5
— Ana ko‘rdilaringmi sanashni bilar ekan, qani davom etchi,
— 6, 7, 8, 9, 10, valet, dama, korol, tuz..
— O‘g‘lingiz qayerda ishlaydi?
Sovchilar:
— Uzgazoilda pistoletchi bo‘lib ishlaydi..
Buni eshitib qolgan qizni otasi:
— Qizimiz sizlarniki, dermish.