Bolalar haqida latifalar
— Ko‘zoynak taqmasam yaxshi ko‘rolmayman-da, qo‘zichog‘im.
— Bo‘lmasa, ko‘zoynagingizni taqmay turing, qo‘zichog‘ingiz dasturxondagi konfetlardan yeb to‘yib olsin.
Do‘stlardan biri men tepaga chiqib "chuvakchalarni" tashiyman, sen ilib tur, deb tepaga chiqib ketibdi.
— Tashab, tashab qarasa negr bolalar qolibdi bittasini tashasa, pastdagisi:
— Ey, kuyganlarini tashama dermish.
— Oyi, oyi, karavotni tagida ajina bor ekan...
— Ha, o‘g‘lim, dadang komandirovkadan kelgunigacha o‘sha ajina biznikida yashab turadi.
— Hoy qiz, nega bu yerda turibsan, adashib qoldingmi?
Qizcha:
— Nega so‘rayabsiz, turib ham bo‘lmaydimi
— O‘zim shunday, uying qayerda?
— O‘zingiznikichi?
— Meniki chilonzorda! O‘zingizniki qayerda?
— Meniki ham Chilonzorda!
— Unda bu yerda nima qilyapsan?
— Sizni kutib turibman!
— Meni?
— Ha sizni dada!
— Iye, qizim Gulchapchap oying qani?!
Fahmlashimcha “katta kresloda” o‘tirganlar bu iborani juda yaxshi o‘zlashtirganga o‘xshashadi.
— Qizim shakar solding.
— Oyijon men shirin choyni yaxshi ko‘raman.
— Qizim 5 qoshiq shakar solding deyapman.
— Shirin choyni judayam yaxshi ko‘raman.
— Shakarni sho‘rvaga solyapsan?!
— Ha, tez yordam.
— O‘g‘lim yozib turgan ruchkamni yutib yubordi, tez keling.
— Xo‘p.
— Ha men ungacha nima kilay?
— Biz borguncha qalamda yozib turing.
— Dada hayotda yalmog‘iz kampir yo‘q-a?
Dadasi divanda o‘tirgan qaynonasiga qarab qo‘ydi-da, so‘ng o‘g‘liga dedi:
— Men ham bolaligimda shunday deb uylardim.