Bolalar haqida latifalar
— Kirib yot! Kunduzi qaytaradi. O‘shanda ko‘rasan! - desa, nabirasi:
— Kunduzi to‘liq ko‘rsatmas ekan. Ayrim joylarini qirqib tashlashar ekan insofsizlar, - dermish.
— O‘g‘lim, xolangni o‘pib qo‘y! - desa, bolakay:
— Yo‘q, uradilar! - debdi.
— Nega unaqa deyapsan o‘g‘lim? - debdi onasi.
— Adam o‘pganlarida bu xola urganlar, - dermish.
Oyi, sizmisiz? Nega bu rakamdan SMS yozyapsiz? Buni ustiga sizlayapsiz? Tinchlikmi oyi?
— Oyijon, muhimi sog‘-salomat yuribman-ku!
— Nega xafasan o‘g‘lim:
— Karantin menga juda qimmatga tushdi. Qancha sof foydadan qolib ketganimni bilsangiz edi...! - debdi bolakay.
Onasi:
— Qanaqa foyda? - so‘rabdi onasi hayron bo‘lib.
— Bilasizmi oyi, shu kunlarda ramazon aytib qancha pul topardim, - dermish bolakay.
— Sizni yoshligingizda qo‘l telefoni bo‘lganmi?
— Yo‘q, bo‘lmagan bolam.
— Planshetchi?
— Yo‘q. U ham bo‘lmagan.
— Peydjeriz bo‘lgandir?!
— Yo‘q.
— Dinazavrlarni ko‘rganmisiz buva?
— ...
Umuman maktabda boshqa fanlarda ham gaplashib o‘tiraveradi. Hecham tartibga chaqirib bo‘lmayapti...
— Mana shu tovuqni bozorga olib borib sotib kel.
O‘g‘li ham tovuqni bozorga olib borib yo‘qotib qo‘yibdi.
Uyga qaytib kelsa:
— Tovuqni necha pulga sotding? - debdi otasi.
— O‘zini narxiga berib yubordim ota, - debdi bolasi.
— Xo‘sh, ertaga nimalarni rejalashtirding?, -so‘radim undan.
— Nimani bo‘lardi, ertalab o‘rnimdan turmay ko‘proq uxlashni, - javob berdi u.