Boshqalar haqida latifalar
Ko‘r otsa, tegmabdi. Kar bo‘lsa:
— Otmaysanmi!? Nega turibsan? - dermish.
U odam praporshik ekan. Haligi qo‘ziqorin tergan kishilar uni oldiga kelib:
— Kechirasiz, biz adashib qoldik. Qishloqqa yetib olishimiz uchun to‘g‘ri yurib ketyapmizmi? - deb so‘rashsa, praporshik jahli chiqib:
— Qanaqasiga to‘g‘ri bo‘lsin?! Oyog‘ingizni noto‘g‘ri tashlayapsiz, tizzalarni emas, oyoqning kaftlarini yerga zarb bilan tashlab yurishingiz kerak. Umuman ikkalangiz ham baravar qadam tashlashingiz kerak.
Tong otgach, do‘sti ko‘zini ochibdi-yu, shergidan so‘rabdi:
— Xo‘sh do‘stim! Bu tiniq osmon bizga nimalar haqida so‘zlaydi?
Sherigi osmonga qarab turib:
— Tunda bizni palatkamizni o‘g‘irlab ketishgani haqida so‘zlayapti!!!
— Sen o‘zing, aeroportni yonida yashaysan, haligacha uchishni o‘rganib olmading-ku...?!
— Ikkita ishtonda isib ketyapman-da!
— Bu yerni ovqatlari yaxshimi? Qorin to‘yadimi? - desa, sherigi:
— Bir bo‘lak non bersangiz aytaman, - dermish.
— Men juda erta turaman.
— Menga ikkita yevrey kerak, - debdi.
— Yevreyni nima qilasiz? - deb so‘rashsa,
— Uyimni yevrorement qildirmoqchiman, - debdi.