Hayvonot haqida latifalar

E’lonlar saytidan:
— Juda-yam aqilli kuchukcha yo‘qolib qoldi. Sharik, agar ushbu e’lonni o‘qiyotgan bo‘lsang, uyga qo‘ng‘iroq qil yoki telegrammdan xabar jo‘nat!
Afandini qozilik lavozimiga qo‘ymoqchi bo‘ldilar. Uni oldin podsho ulamolar o‘rtasida imtihon qilib ko‘rish kerak edi. Afandini chaqirib kelishdi.
— Faraz qilaylik, bir odamning echkisi bor,— dedi podsho Afandiga,— uni bozorga olib bordi. Bir odamga «bor baraka top» qilib sotdi. Hali pulini olguncha bo‘lmay, echki qo‘lidan chiqib qochdi. Bir odam uni ushlayman degan edi, echki suzib, uning ko‘zini chiqardi. Endi bunga pulni kim to‘laydi? Sotuvchimi, oluvchimi?
Afandi dovdirab qoldi. Keyin tavakkaliga:
— Sotuvchi...— deb yubordi.
— Sabab?
— Chunki «echkim suzog‘ich, qochganda tutaman degan kishining ko‘zini chiqazib ko‘r qiladi»— deb avvaldan aybini aytmagan.
Ovchilar guruhi yosh yigitni ishga olishibdi.
— Qayerni bitirgansan? Miltiqdan otishni bilasanmi? - so‘rashibdi undan ovchilar.
— Vestminsterni bitirganman! Miltiqdan otishni bilaman, - debdi yosh yigit.
— Bugun ayiq ovlashga boramiz. Yodingda bo‘lsan, ayiqni ko‘rishing bilan shtab tomonga qochasan. Ayiq seni quvlaydi. Shtabga yetib kelganda o‘q uzasan! - debdi ovchilar boshlig‘i.
— Xo‘p, - debdi yigit.
Ov boshlanibdi. Ayiqni ko‘rgan yigit qocha boshlabdi. Ayiq uni quvlabdi. Lekin yuguraverib charchagan yigit ayiq tomonga o‘girilib, shartta uni otib tashlabdi.
Buni ko‘rgan ovchilar boshlig‘i:
— Aqlli ekansan! Nishonga ham yaxshi olarkansan! Lekin yugurishing yomon! Endi shtabgacha ayiqni o‘zing sudrab ketishingga to‘g‘ri keladi! - degan ekan.
Bir kuni o‘rmon hayvonlari armiyaga bormoqchi bo‘lishibdi.
Tibbiy ko‘rikdan o‘tish uchun birinchi bo‘lib quyon kiribdi. Hafa bo‘lib qaytib chiqibdi.
Ayiq so‘rabdi:
— Nima bo‘ldi quyonvoy?
Quyon:
— Olishmadi. Oldimdagi ikkita tishim uzun ekan... Kel ayiqvoy, seni oldingdagi ikkita tishingni sug‘urib tashlaymiz. Seni armiyaga olishadi.
Ayiq tishlarini sug‘urib, ko‘rikka kirib ketibdi. Birozdan so‘ng "Qani quyon?" deb baqirib chiqibdi.
Hayvonlar:
— Ha nima bo‘ldi? - deyishsa, ayiq:
— Meni oyoqlarim qiyshiq ekan. Tishlarim emas, - degan ekan.
Quyon shapka kiyib o‘tsa, bo‘ri “Nega shapka kiyib olding?” - deb shapaloq urar ekan. Shapkasiz o‘tsa, “Shapkang qani?” deb shapaloq urar ekan.
Quyon sherga arz qilgandan so‘ng, sher bo‘rini chaqirib, aql o‘rgatibdi:
— Sen quyonga “Sigaret olib kel”, - degin. “Gugurt qo‘shib kelmadingmi?” deb urish. Gugurt qo‘shib kelsa, “Sendan gugurt so‘radim-mi?” deb urgin, - debdi.
Buni quyon eshitib turgan ekan.
Bo‘ri quyonni sigaretga jo‘natibdi. Quyon gugurt ham olibdi-da, yashirib olibdi.
— Mana sigaret, - debdi.
Bo‘ri:
— Gugurti qani? - desa, quyon:
— Mana gugurt, - debdi. Shunda bo‘ri o‘ylanib turib “Shapkang qani?” deb bir shapaloq qo‘yib yuborgan ekan.
O‘rtoqlaridan biri Afandini uyga taklif qildi. U mehmonxonaning to‘rida o‘tirgan edi, eshon kirib keldi.
— Qani, taqsir, buyoqqa o‘tsinlar, - deb, unga o‘z joyini bo‘shatib berdi.
Imom domla kirib keldi. Unga ham joy bo‘shatib, o‘zi sal pastroqqa o‘tirdi.
Keyin ellikboshi, birmuncha boyonlar kirib kelishdi. Afandi:
— Qani yuqoriga, yuqoriga, - deb, ularni ham to‘rga o‘tqizvordi.
Bundoq qarasa, o‘zi poygakka tushib qolipti. Afandining diqqati oshib turgan edi, eshikdan bir ko‘ppak it mo‘raladi. Ikkala qulog‘idan cho‘zib uni ham ichkariga tortdi-da:
— Bor, sen ham to‘rga chiq! - dedi.
Bir kal odam boshidan burga ushlab olibdi.
— Meni boshimda nima qilasan? Sochi borlarni boshiga kirsang bo‘lmaydimi?! – debdi kal.
Burga unga qarab:
— Men konki uchayotgandim-da, - dermish.
Afandi tushlikka tuxum yegisi kelib tovuqxonaga tuxum olishga kirsa, tovug‘i tilga kirib "Hozir obed. Keyin keling!" dermish.
Bir kuni ikkita buqa yem talashib biri ikkinchisiga debdi:
— Nega senga ko‘p? Nima, seni shohing bormi?!
Chumolilar bilan fil urishib ketishibdi. Fil bir silkingan ekan, hamma chumolilar yerga to‘kilib tushibdi. Faqat bitta chumoli filni bo‘yniga osilib qolgan ekan, pastda turgan chumolilar “Tomog‘idan bo‘g‘!” deb baqirisharmish.