Janjal haqida latifalar
Hayvonlarni ilmiy tekshirish instituti xodimi suvaraklar ustida tadqiqot olib borayotgan ekan. Laboratoriya tekshiruvlarini o‘tkazish uchun uyidan besh-o‘nta suvaraklarni ushlab, gugurt qutisiga solibdi-da, ishxonaga yo‘l olibdi. Biroq o‘sha kuni uyga qaytmabdi. Havotir olgan xotini militsiyaga xabar beribdi, qarindoshlari, erining do‘st-u birodarlaridan surishtiribdi. Hech qayerda yo‘q emish. Oxiri kasalxonalarni qidirib yursa, bosh-oyoq gipslangan erini topibdi. Eridan:
— Sizga nima bo‘ldi?, - deb so‘rabdi xotini.
Eri esa:
— Aniq esimda yo‘q. Ishga ketayotsam, ko‘chada bir barzangi yigit gugurt so‘ragan edi. Gugurt qutisini uzatganimni eslayman xolos..., - debdi.
— Sizga nima bo‘ldi?, - deb so‘rabdi xotini.
Eri esa:
— Aniq esimda yo‘q. Ishga ketayotsam, ko‘chada bir barzangi yigit gugurt so‘ragan edi. Gugurt qutisini uzatganimni eslayman xolos..., - debdi.
Bir kuni er-xotin janjallashib qolishibdi. Xotinini jahli chiqib eriga:
— Sizga tekkandan ko‘ra shaytonga tekkanim yaxshi edi, - desa, eri qarab turib:
— Buni iloji yo‘q, yaqin qarindoshlarning nikoh qurishi man etiladi, - debdi.
— Sizga tekkandan ko‘ra shaytonga tekkanim yaxshi edi, - desa, eri qarab turib:
— Buni iloji yo‘q, yaqin qarindoshlarning nikoh qurishi man etiladi, - debdi.
Ona o‘g‘lini tishini oldirib, stomatolog xonasidan chiqaverishda bolasiga:
— Vrachga nima deyish kerak o‘g‘lim? - desa, bolakay:
— Qonxo‘r ablah! - debdi.
— Vrachga nima deyish kerak o‘g‘lim? - desa, bolakay:
— Qonxo‘r ablah! - debdi.
Er-xotin zargarlik do‘koni yonidan o‘ta turib:
— Adasi, uyat emasmi, nuqul bitta zirakni taqib yuribman, - debdi xotini.
— Paypog‘imni ko‘rsataymi xotin?! - dermish eri.
— Adasi, uyat emasmi, nuqul bitta zirakni taqib yuribman, - debdi xotini.
— Paypog‘imni ko‘rsataymi xotin?! - dermish eri.
O‘g‘li otasiga debdi:
— Dada, men uylanmoqchiman!
Otasi:
— Avval kechirim so‘ra.
— Nimaga?
— Sen avval kechirim so‘rashing kerak!
— Lekin nima uchun kechirim so‘rayman? Gunohim nima?
— Uzr so‘ra!
— Nima qildim? Sababini ayting!
— Uzr so‘ragin.
— Xo‘p mayli, kechiring dada. Endi sababini aytarsiz?
— Ana endi uylansang bo‘ladi. Hech qanday sababsiz uzr so‘rashni o‘rganib olding. Bu uylanganingda juda kerak bo‘ladi.
— Dada, men uylanmoqchiman!
Otasi:
— Avval kechirim so‘ra.
— Nimaga?
— Sen avval kechirim so‘rashing kerak!
— Lekin nima uchun kechirim so‘rayman? Gunohim nima?
— Uzr so‘ra!
— Nima qildim? Sababini ayting!
— Uzr so‘ragin.
— Xo‘p mayli, kechiring dada. Endi sababini aytarsiz?
— Ana endi uylansang bo‘ladi. Hech qanday sababsiz uzr so‘rashni o‘rganib olding. Bu uylanganingda juda kerak bo‘ladi.
Kechasi uyga kirib kelgan er nimadan janjal chiqarishni bilmasdan, xotiniga:
— Chiroqni yoq! Endi o‘chir, yoq, o‘chir, ...- deyaveribdi.
Birozdan keyin xotinini bir urib:
— Kechasi xushtoringga signal beryapsanmi? - dermish.
— Chiroqni yoq! Endi o‘chir, yoq, o‘chir, ...- deyaveribdi.
Birozdan keyin xotinini bir urib:
— Kechasi xushtoringga signal beryapsanmi? - dermish.
Tongga yaqin uyiga kirib kelgan erga xotini dedi:
— Qayerlarda yuribsiz? Tuni bilan uxlolmay chiqdim!
Er:
— Meni uxladi deb o‘ylaysan-mi!?
— Qayerlarda yuribsiz? Tuni bilan uxlolmay chiqdim!
Er:
— Meni uxladi deb o‘ylaysan-mi!?
Bir tanishim gapirib berdi. U ishxonada biror qiyinchilikka duch kelsa, cho‘ntagidan xotinini suratini olib, qarab qo‘yarkan-da, darhol tinchlanarkan.
Xotinini suratiga qarab shunday der ekan:
"Yetti yildan beri shu shallaqi, janjalkash, vaysaqi bilan yashab kelyapman-ku, ishxonadagi qiyinchiliklar buni oldida nima bo‘pti?! Hammasi joyida!"
Xotinini suratiga qarab shunday der ekan:
"Yetti yildan beri shu shallaqi, janjalkash, vaysaqi bilan yashab kelyapman-ku, ishxonadagi qiyinchiliklar buni oldida nima bo‘pti?! Hammasi joyida!"
Bir yigit do‘stiga debdi:
— Yuzingga nima qildi? Hamma yog‘ing tirnalgan!
— Qizlarni deb urushdim.
— Kim bilan?
— Kim bilan bo‘lardi, xotinim bilan-da!
— Yuzingga nima qildi? Hamma yog‘ing tirnalgan!
— Qizlarni deb urushdim.
— Kim bilan?
— Kim bilan bo‘lardi, xotinim bilan-da!
