Ozbekona haqida latifalar
— Meni hech qayerga olib bormagansiz...!
Er:
— Mayli, ertaga axlat tashlashga birga olib ketaman.
Er:
— Sen bor bog‘chaga!
Xotin:
— Siz borib kelaqoling!
Er:
— Senga yangi palto, yangi etik olib berdimmi?
Xotin:
—Ha!
Er:
— Ana o‘shalarni kiyginda borib kelaver!
Xotin:
— Nimaga siz bormaysiz?!
Er:
— Men nima paypoq bilan soqol olish uchun ko‘pikda boraman-mi???
— Menga desa, uyatdan yerga kirib ketmaysanmi xotin?!
— Shuncha sovuq qurolni nima qilasiz?, - debdi.
Haydovchi:
— Men sirkda ishlayman, - deb pichoqlarni olibdi-da, janglyorlik qila boshlabdi.
Ko‘chadagi boshqa mashinada o‘tib ketayotgan haydovchilardan biri yonidagi xotiniga qarab, qo‘rquv bilan:
— Qara xotin, yaxshi-yam ichishni tashlaganim. DAN xodimlarida yangi test chiqibdi, - dermish.
— Nabiraginam! Senga bitta katta ferma, uchta uy, ikkita dalahovli, beshta do‘konni meros qoldiraman.
Nabirasi shoshilib:
— Qayerda buvajon, qayerda?, - deb so‘rasa,
— Telefonimdagi "MoyaFerma" o‘yinida!, - dermish qariya.
Dallol:
— Sizga bitta kompyuter, Arteldan barakali kir yuvish mashinasi va gaz plitasi beraman. O‘yinni shu yerda to‘xtatasizmi? – debdi.
Yigit ko‘p ham o‘ylamasdan:
— Aka, kompyuter bilan kir yuvish mashinasi kerak emas. Qishlog‘imizda svet yo‘q, gaz plitasi ham kerak emas. Unga yoqadigan gazimiz yo‘q. Yaxshi, shu sovg‘alarni o‘rniga bir mashina o‘tin bering. Oilam bilan qishdan eson-omon chiqib olardim. Bir moshina o‘tinga o‘yinni to‘xtatgan bo‘lardim... – degan ekan.
— Ming-ming rahmat sizga shifokor-jon! O‘z minnatdorchiligimni qanday izhor qilishni ham bilolmay qoldim…
Unga javoban shifokor ma’noli iljaydi-da, dedi:
— Eh, azizam, bilasizmi, insoniyat pul degan qudratli narsani o‘ylab topganidan beri minnatdorchilik izhor qilish yo‘li osongina hal etilgan.
— Meni mozorga oboringlar, - debdi
Oborishibdi. U mozorni ziyorat etib, tilovat qilibdi.
Keyin Samarqandga boribdi. U yerda ham hamma joyni ko‘rsatishibdi. Qaytishida yana mozorini ziyorat qilibdi.
Keyin Qashqadaryoga borib, aylanib:
— Endi mozorga oboringlar, - desa
— Bizda mozor yo‘q, - deyishibdi
— Iye, o‘lganlarni qayoqqa ko‘masizlar, - desa
— Bizda hech kim o‘lmaydi, tug‘ilib Toshkentga ketishadi, - deyishibdi.
— Qo‘y, sigir, tovuqlarga yaxshi qara! Tovuqlarning boshi yerdan, mol, qo‘ylarning boshi oxurdan uzilmasin! Hovli sahnini tozalab, yog‘ tushsa yalagudek qilib qo‘y!
Xo‘jayin ketgach, Afandi tovuqlarni parvarish qila boshladi, har qancha don bersa ham tovuqlar uni yeb bo‘lib, darhol boshini yerdan ko‘tarar edilar. Achchig‘langan Afandi tovuqlarni tutib hammasining boshini uzib, yerga tashladi «mana, endi yerdan ko‘tarilmaydigan bo‘ldi» dedi o‘z-o‘ziga. U molxonaga kirib, qo‘y, mollarni parvarish qila boshladi. Ammo ular ham yem-xashakni yeb bo‘lib, boshlarini oxurdan ko‘tarishar edilar. Afandi hayvonlarning ham boshini kesib, oxurga tashladi va «endi, oxurdan ko‘tarilmaydigan bo‘ldi», dedi o‘zicha. Bu ishlardan bo‘shagach, hovlini supurdi-da, boyning xumdagi yog‘ini eritib yerga sepdi. Ishlarni saranjomlagach, endi dam olishga o‘tirgan ediki, boy qaytib keldi, ahvolni ko‘rib baqirdi:
— Bu nima qilganing, haromzoda!
— Xo‘jayin, topshiriqlaringizni jonu dil bilan bajardim, mana, mollarning boshini oxurdan, tovuqlarning boshini yerdan uzilmaydigan qilib qo‘ydim. Hovlingizni shunday tozaladimki, ishonmasangiz, mana yog‘ ham sepdim, yalab ko‘ringchi,— dedi Afandi
— Voy, dadajon piyolangizga qarang, choy shamasi suzib yuribdi. Endi biznikiga mehmon keladi, - debdi sevinib.
Dadasi choydagi shamani shoshilib olib, yutib yuboribdi-da, - ana endi hech kim kelmaydi, - debdi.
Shu payt o‘g‘li uyga yugurib kirib:
— Dada, xolam biznikiga kelayotib, liftga qamalib qoldilar, - dermish.