Pul-boylik haqida latifalar
Ular bir necha million so‘mga to‘rt yil ichida savodsizlikni sotib olishlari mumkin. Kamlik qilsa, yana ikki yil bor...!
— Og‘ayni, 50000 ming qarz berib tura olasanmi?
— Uzr! Men qarz bera olmayman. O‘rtada shartnoma bor, - debdi pistachi.
— Qanaqa shartnoma? - hayron bo‘lib so‘rabdi do‘sti.
— Bank pista sotmaydi, men qarz bermayman...
— Yotinglar, qimirlamanglar, hech narsaga qo‘l tekkizmang!!! Bu bosqinchilik!
Shunda bank raisi boshini ko‘tarib mamnun ovozda:
— Xudoga shukur-yey, men soliq qo‘mitasidagilar deb o‘ylabman-a! – dermish.
1) Bu og‘ritmaydi;
2) San bilan jiddiy gaplashib olmoqchiman;
3) Parolingiz noto‘g‘ri ko‘rsatilgan;
4) Kartangizda pul yetmayapti.
— Allo, men xorijda dam olmoqchiman!
— Qancha pulingiz bor?
— 500 ming!
— Damingizni oling!!!
Soliqlar esa to‘g‘ri yo‘l tutayotganing uchun to‘loving bo‘ladi...
— Afandi, mening qadr-qimmatim qancha bo‘lar ekan?
Afandi o‘ylanib turib javob berdi:
— Qadr-qimmatingiz yuz tilladan oshmaydi. Podshoning achchig‘i kelib, g‘azab bilan qichqirdi:
— Nega mening qadr-qimmatimni bunchalik pastga urasan, belimdagi kamarimning o‘zi yuz tilla-ku!
— O‘zingizni bosing, Podsho,— dedi Afandi,— shuning uchun yuz tilla dedim-da. Agar belingizdagi kamar bo‘lmasa, o‘zingiz bir chaqaga ham arzimaysiz.
— Bilasanmi, biz "Mersedes"ni sotib, "Lada" sotib olishimizga, Rublyovkadagi dang‘illama uyimizni sotib, Moskvadagi kvartiramizga ko‘chib o‘tishimizga to‘g‘ri keladi. Biroq sen meni shunda ham sevaverasan-ku, to‘g‘rimi?.
Rafiqasi esa unga:
— Ha sevaveraman va juda sog‘inaman, - deb javob qaytaribdi
— Qaysi oliygohga o‘qishga kirding?
— APEJga.
— Qaysi oliygoh ekan u?
— Adamni puli yetgan joyga! - dermish.