Pul-boylik haqida latifalar
Davlat byudjetidagi pullar – inson manfaatlari uchun mo‘ljallangan pullardir! Qaysi insonlar deysizmi?! Ha, ularni har kuni televizorda ko‘rib o‘tiramiz-ku...!
— Ha o‘rtoq, kayfiyating yo‘q?
— Ey, xotinim yana janjal qilyapti.
— Nega?
— To‘rt yuz ming oylik yosh oilaga yetmaydi deydi.
— Tejab ishlatsa yetadi.
— Men ham shuni aytaman-da. U bo‘lsa “Yetmaydi, siz ham ishlang” deyaveradi.
— Ey, xotinim yana janjal qilyapti.
— Nega?
— To‘rt yuz ming oylik yosh oilaga yetmaydi deydi.
— Tejab ishlatsa yetadi.
— Men ham shuni aytaman-da. U bo‘lsa “Yetmaydi, siz ham ishlang” deyaveradi.
Bir kuni sanatkor er to‘ydan kelib, xotiniga:
— Mana yigirma ming so‘m! Olib qo‘y! Bu pullar dutorimni ikkita torini hurmati. Har biriga o‘n mingdan berishdi, - desa, xotini o‘ylanib turib:
— Chang chaladigan sanatkorga erga tegsam bo‘larkan, - dermish.
— Mana yigirma ming so‘m! Olib qo‘y! Bu pullar dutorimni ikkita torini hurmati. Har biriga o‘n mingdan berishdi, - desa, xotini o‘ylanib turib:
— Chang chaladigan sanatkorga erga tegsam bo‘larkan, - dermish.
— Bankomatni buzib, pul olish uchun xakker qanday yo‘l tutadi?
— Qo‘liga bolg‘a va nootbukni oladi va bankomatga kelib, uni bolg‘a bilan urib buzadi va pullarni oladi.
— Iye, unda nootbuk nega kerak?
— Nootbuksiz xakker - xakkermi?!
— Qo‘liga bolg‘a va nootbukni oladi va bankomatga kelib, uni bolg‘a bilan urib buzadi va pullarni oladi.
— Iye, unda nootbuk nega kerak?
— Nootbuksiz xakker - xakkermi?!
Yigit:
— Sevgilim, sizni uchratgan kunimdan beri na ovqat yeyman va na suv ichaman...
Qiz xursand bo‘lib:
— Nahotki, meni shunchalik qattik sevib qolgan bo‘lsangiz?
— Yug‘-a. Shunchaki o‘zimga pul ortmayapti!
— Sevgilim, sizni uchratgan kunimdan beri na ovqat yeyman va na suv ichaman...
Qiz xursand bo‘lib:
— Nahotki, meni shunchalik qattik sevib qolgan bo‘lsangiz?
— Yug‘-a. Shunchaki o‘zimga pul ortmayapti!
Beshinchi qavatda yashaydigan ziqna odam o‘g‘liga tufli olib berib debdi:
— Zinadan chiqishda bitta zina tashlab chiqqin, shunda tufliging oradagi zinaga tegmay ishqalanish kamroq bo‘lib uzoqroq chidaydi.
O‘g‘li hop bo‘ladi deb, chiqib ketib bir ozdan keyin shimi yirtiq kirib kelibdi, buni ko‘rib ziqnani joni chiqquday bo‘lib:
— Shiming nima bo‘lib yirtildi?
— Tuflim yanayam ko‘proqqa chidasin deb zinadan ikki zina tashlab chiquvdim, - dermish
— Zinadan chiqishda bitta zina tashlab chiqqin, shunda tufliging oradagi zinaga tegmay ishqalanish kamroq bo‘lib uzoqroq chidaydi.
O‘g‘li hop bo‘ladi deb, chiqib ketib bir ozdan keyin shimi yirtiq kirib kelibdi, buni ko‘rib ziqnani joni chiqquday bo‘lib:
— Shiming nima bo‘lib yirtildi?
— Tuflim yanayam ko‘proqqa chidasin deb zinadan ikki zina tashlab chiquvdim, - dermish
Afandi kechasi uyqusi kelmay, ko‘chaga chiqib aylanib yurgan edi, ittifoqo bir o‘g‘riga duch kelib qoldi.
— Kimsan?! Bemahalda nima qilib yuribsan? - do‘q urdi o‘g‘ri.
— Shu shaharning o‘g‘rilaridanman,— dedi Afandi ham bo‘sh kelmay. O‘zing kimsan?!
— Men ham boshqa bir shahardan kelgan zo‘r o‘g‘riman. Uchrashganimiz yaxshi bo‘ldi, ikkalamiz bahamjihat ish qilamiz. Men yangi kelganman, hali bu shaharning pasti balandini yaxshi bilmayman. Qani aytingchi ishni qayerdan boshlasak bo‘ladi?
— Shahar qozisining bir oq hangi eshagi bor. Avval shuni o‘g‘irlasak, keyin bozorga borib, ikkita qop bilan ozroq arqon o‘g‘rilasak, innaykeyin shishafurushning do‘konidan shisha o‘g‘irlab ikki qopga liq to‘lg‘izsakda, bizning hovliga oborib ko‘mib qo‘ysak yomon bo‘lmas edi. Shunda anchagacha jonimiz tinchirdi-da! Qalay, bu maslahatim sizga yoqadimi?.
— O‘g‘ri javob berguncha bo‘lmay, mirshablar kelib qolishdi. O‘g‘ri shilt urib qochib ketdi, Afandi qo‘lga tushib qoldi. Uning dod-faryodiga quloq solmay, olib borib zindonga tashladilar...
Ertalab uni so‘roqqa olib chiqishdi.
— Xo‘sh Afandim,— dedi hokim,— sizni tuppa-tuzuk odam deb yursak, o‘g‘ri boshi ekansiz-ku! Nima qilib o‘g‘ri bilan tun qorong‘isida gaplashib turuvdingiz?
— Endi maslahatlashayotuvdik-da. To bir qarorga kelguncha bo‘lmay, mirshablaringiz ushlab olishdi.
— Nima maslahat qilayotuvdingizlar?
— Avval qozining oq eshagini o‘g‘irlab, undan keyin bozordan qop bilan arqon olib, innaykeyin shishafurushning do‘konini urmoqchi edik.
Hokim huzur qilib kuldi:
— Axir o‘ylang, Afandim! Bunga siz ovora, biz ovora, eshak ovora. Shu ham o‘g‘rilik bo‘ldimi? Ha, eshak o‘g‘rilikka arziydi...
— Quloq soling, taqsir. Eshakni vaqtincha omonat o‘g‘irlab, shishani yetkazib olgach, yana qozining eshigidan sekin kirgizib yubormoqchi edik-da.
— Iye, o‘g‘rilikning omonati ham bo‘ladimi?
— Ish bitguncha-da, taqsir. Nima qilamiz, jonli narsani asrab, boshimizga dahmaza orttirib. Yem-xashak uchun tag‘in birovni qon qaqshatish yaxshimi?!
Hokim yana kulib yubordi:
— Shishaning yuztasini bir tangaga ham olmaydi-ku! Shuyam o‘g‘rilik bo‘ldimi?!
— Xo‘p, bo‘lmasa sizningcha nima qilishimiz kyerak edi?
— Kiroyi o‘g‘rilik qilganga yarasha podshoning g‘aznasini ursang ekan.
— Mana shuni sizga o‘xshagan tajribali odam yotig‘i bilan tushuntirib bersa, durust bo‘larkan-da. Eh, attang! Ha mayli, endi bundan keyin siz bosh qo‘shsangiz, biz bajonidil xizmatingizga tayyormiz.
— Kimsan?! Bemahalda nima qilib yuribsan? - do‘q urdi o‘g‘ri.
— Shu shaharning o‘g‘rilaridanman,— dedi Afandi ham bo‘sh kelmay. O‘zing kimsan?!
— Men ham boshqa bir shahardan kelgan zo‘r o‘g‘riman. Uchrashganimiz yaxshi bo‘ldi, ikkalamiz bahamjihat ish qilamiz. Men yangi kelganman, hali bu shaharning pasti balandini yaxshi bilmayman. Qani aytingchi ishni qayerdan boshlasak bo‘ladi?
— Shahar qozisining bir oq hangi eshagi bor. Avval shuni o‘g‘irlasak, keyin bozorga borib, ikkita qop bilan ozroq arqon o‘g‘rilasak, innaykeyin shishafurushning do‘konidan shisha o‘g‘irlab ikki qopga liq to‘lg‘izsakda, bizning hovliga oborib ko‘mib qo‘ysak yomon bo‘lmas edi. Shunda anchagacha jonimiz tinchirdi-da! Qalay, bu maslahatim sizga yoqadimi?.
— O‘g‘ri javob berguncha bo‘lmay, mirshablar kelib qolishdi. O‘g‘ri shilt urib qochib ketdi, Afandi qo‘lga tushib qoldi. Uning dod-faryodiga quloq solmay, olib borib zindonga tashladilar...
Ertalab uni so‘roqqa olib chiqishdi.
— Xo‘sh Afandim,— dedi hokim,— sizni tuppa-tuzuk odam deb yursak, o‘g‘ri boshi ekansiz-ku! Nima qilib o‘g‘ri bilan tun qorong‘isida gaplashib turuvdingiz?
— Endi maslahatlashayotuvdik-da. To bir qarorga kelguncha bo‘lmay, mirshablaringiz ushlab olishdi.
— Nima maslahat qilayotuvdingizlar?
— Avval qozining oq eshagini o‘g‘irlab, undan keyin bozordan qop bilan arqon olib, innaykeyin shishafurushning do‘konini urmoqchi edik.
Hokim huzur qilib kuldi:
— Axir o‘ylang, Afandim! Bunga siz ovora, biz ovora, eshak ovora. Shu ham o‘g‘rilik bo‘ldimi? Ha, eshak o‘g‘rilikka arziydi...
— Quloq soling, taqsir. Eshakni vaqtincha omonat o‘g‘irlab, shishani yetkazib olgach, yana qozining eshigidan sekin kirgizib yubormoqchi edik-da.
— Iye, o‘g‘rilikning omonati ham bo‘ladimi?
— Ish bitguncha-da, taqsir. Nima qilamiz, jonli narsani asrab, boshimizga dahmaza orttirib. Yem-xashak uchun tag‘in birovni qon qaqshatish yaxshimi?!
Hokim yana kulib yubordi:
— Shishaning yuztasini bir tangaga ham olmaydi-ku! Shuyam o‘g‘rilik bo‘ldimi?!
— Xo‘p, bo‘lmasa sizningcha nima qilishimiz kyerak edi?
— Kiroyi o‘g‘rilik qilganga yarasha podshoning g‘aznasini ursang ekan.
— Mana shuni sizga o‘xshagan tajribali odam yotig‘i bilan tushuntirib bersa, durust bo‘larkan-da. Eh, attang! Ha mayli, endi bundan keyin siz bosh qo‘shsangiz, biz bajonidil xizmatingizga tayyormiz.
Sevgi bu yuqumli kasallik bo‘lib, u odatda gap otishdan, telefon va sms orqali yuqadi. Kasallik alomatlari: kechasi uxlamaslik, tez-tez paynetga borish. Bu kasallik oqibatida bosh og‘riydi, yurak siqiladi, undan so‘ng asta-sekin pastga tushib, cho‘ntakni quritib chiqib ketadi.
Men uni juda-yam sog‘indim. Biz doim birga bo‘lishimiz kerak. Aslo ajralmasdan bir umr yonma-yon yashashimiz shart! Men va pul – bir butunmiz!
Agar siz har oy olgan maoshingizni qutichaga solib borsangiz-u, bir yildan keyin qutichada hali ancha bo‘sh joy borligini ko‘rsangiz, aslo hayron bo‘lmang! Shunchaki, quticha kengayib borayotgan bo‘ladi...
