Qora-yumor haqida latifalar

Bir student kundalik xarajatlarga pul topish uchun mardikor bozorga chiqibdi. O‘zi kichkina ozg‘in ekan, hech kim ishga yonlamabdi. Bir payt qora Mers kelib to‘xtabdi. Ichidan uchta krutoy odamlar tushib to‘g‘ri uning oldiga kelib:
— Sen to‘g‘ri kelasan, yur ish bor, - deb uni olib ketibdi.
Studentni hayvonot bog‘iga olib borishibdi. Hayvonot bog‘i direktori:
— Uka senga 200 ming so‘m beraman, hayvonot bog‘iga komissiya kelayapti, maymunimiz o‘lib qolgandi. Tuppa tuzuk maymunga o‘xshaydigan bola ekansan, komissiya ketguncha maymunning niqobini kiyib, maymun bo‘p tur, - debdi.
Student rozi bo‘libdi.
Komissiya kelibdi. Student "bu zo‘r maymun ekan", - o‘ylasin deb karatega tushib tomosha ko‘rsatayotganmish. Komissiya a’zolaridan biri:
— Bu karatist maymun ekan, kelinglar sher bilan urishtiramiz, - debdi.
Sherni maymunning qafasiga qo‘yvorishibdi. Sher studentga o‘kirib yaqinlasha boshlabdi.
Student burchakda. Sher yaqinlashgan sari, studentning ishtoni og‘irlasharmish. Nihoyat sher studentning yoniga kelib:
— o‘o‘o‘, qo‘rqma bratishka, menam TOShMIda o‘qiyman, - dermish
4 ta boyvachcha do‘stlar har kuni bitta restoranda bitta stolda ovqatlanar ekan. Har safar bitta ofitsiant xizmat qilarkan.
Ular har safar vilka, pichoqni berkitib qahvani to‘kib yuborib, ofitsiantning ustidan kulisharkan.
Bir kuni ofitsiantni chaqirib:
— Bizni kechir, senga ko‘p behurmatlik qildik. Sen bu qiliqlarimizga parvo ham qilmay xizmat qilding, -deyishibdi.
Ofitsiant:
— Bo‘pti, endi men ham qahvaga tupurmayman, idishlarni unitazda chayqamayman, - debdi.
Afandining bir o‘rtog‘i kasal bo‘lib qoldi, uni ko‘rgani borish oldidan xotinidan maslahat so‘radi:
— Kasal ko‘rgani borganda nima deyiladi?
— Borib «ahvolingiz qalay?» deb so‘raysiz, u «shukur, yaxshiman» deydi, siz «xayriyat» deysiz, «ishtahangiz qalay, nima yegingiz keladi?» deb so‘raysiz, u ko‘ngli tortgan ovqatni aytadi, siz «undan ko‘proq yeb turing, men ham yanagi kelishimda olib kelaman» deysiz, qaytar vaqtingizda yaqin o‘rtoqlaringiz kelyapdimi» deysiz, u «ha, kelyapti» deydi, siz «xayriyat, kelib turishgan bo‘lsa yaxshi, men ham ko‘rinib qolishsa aytib yuboraman» deb kelaverasiz, — dedi xotini.
Afandi o‘rtog‘inikiga bordi, u og‘ir ahvolda yotar edi, Afandi undan so‘radi:
— Ahvolingiz qalay?
— Ko‘rib turibsizku, o‘ladigan bo‘lib qoldim.
— Xayriyat, — degan edi, kasal ijirg‘ilandi, Afandi so‘roqni davom ettirdi:
— Ishtahangiz qalay, nima yegingiz keladi?
— Ajalning urug‘ini!
— Ushandan ko‘p-ko‘p yeb turing, — taskin berdi Afandi, — men ham yanagi kelishimda undan olib kelaman.
Afandining bu gapidan asabi buzilgan kasal teskari qarab oldi. Nihoyat, Afandi yana so‘radi:
— Mendan boshqa o‘rtoqlaringiz ham ko‘rgani kelishyaptimi?
— Ha, Azroil kelyapti! — dedi achchig‘lanib kasal.
— Xayriyat, kelgani yaxshi, men ham ko‘cha-kuyda ko‘rinib qolsa, aytib yuboraman,— deb Afandi jo‘nab ketdi.
— Yaxshi qiz, siz bilan bugun biror joyda uchrashsak bo‘ladimi?
— Keling, ertaga uchrashamiz... Bugun erimni tug‘ilgan kuni edi, bolalarni bog‘chadan olishim kerak!
Yosh hamshira vrach xonasiga kirib:
— Chaqirdingizmi? - debdi.
— Ha. 5-palatadagi bemordan qon oldingizmi? - so‘rabdi vrach.
— Oldim. Atigi 3 litr chiqdi, - dermish.
— Nega xafasan?
— Telefonimni o‘g‘irlab ketishdi.
— Militsiyaga bormadingmi?
— Bordim, ular olishmapti.
Yuz yoshga to‘lgan kampir o‘zini davolovchi vrachiga dedi:
— Eh, Sultonboy, sizga shu qadar o‘rganib qolgandim… Mabodo… O‘lib-netib qolsangiz,
meni kim davolarkan-a?..
— Sen echkisan! Istasang, hozir isbotlab beraman.
— Isbotla-chi?!
— Chelakdan suv ichasan-mi?
— Yo‘q!
— Ana ko‘rding-mi? Shoxlaring xalaqit beradi-da...!
— Adasi, sizga qanday ayollar ko‘proq yoqadi: aqllisimi yoki chiroylisi?
— Axir necha martta aytganman?! Hech qaysisi yoqmaydi, faqat sen yoqasan deb!
Er xotiniga baqirdi:
— Tamom, sen bilan ajrashaman! Menga xiyonat qilding!
— Nega menga baqirasiz? Sizga xiyonat qilmadim! Kecha e’tiboringiz uchun dugonam Adolatnikida tunaganman, tuzukmi!?
— Yolg‘on gapirma, ojiza! Adolatnikida kecha men tunadim, seni u yerda ko‘rganim yo‘q!