Qora-yumor haqida latifalar
— Sen to‘g‘ri kelasan, yur ish bor, - deb uni olib ketibdi.
Studentni hayvonot bog‘iga olib borishibdi. Hayvonot bog‘i direktori:
— Uka senga 200 ming so‘m beraman, hayvonot bog‘iga komissiya kelayapti, maymunimiz o‘lib qolgandi. Tuppa tuzuk maymunga o‘xshaydigan bola ekansan, komissiya ketguncha maymunning niqobini kiyib, maymun bo‘p tur, - debdi.
Student rozi bo‘libdi.
Komissiya kelibdi. Student "bu zo‘r maymun ekan", - o‘ylasin deb karatega tushib tomosha ko‘rsatayotganmish. Komissiya a’zolaridan biri:
— Bu karatist maymun ekan, kelinglar sher bilan urishtiramiz, - debdi.
Sherni maymunning qafasiga qo‘yvorishibdi. Sher studentga o‘kirib yaqinlasha boshlabdi.
Student burchakda. Sher yaqinlashgan sari, studentning ishtoni og‘irlasharmish. Nihoyat sher studentning yoniga kelib:
— o‘o‘o‘, qo‘rqma bratishka, menam TOShMIda o‘qiyman, - dermish
Ular har safar vilka, pichoqni berkitib qahvani to‘kib yuborib, ofitsiantning ustidan kulisharkan.
Bir kuni ofitsiantni chaqirib:
— Bizni kechir, senga ko‘p behurmatlik qildik. Sen bu qiliqlarimizga parvo ham qilmay xizmat qilding, -deyishibdi.
Ofitsiant:
— Bo‘pti, endi men ham qahvaga tupurmayman, idishlarni unitazda chayqamayman, - debdi.
— Kasal ko‘rgani borganda nima deyiladi?
— Borib «ahvolingiz qalay?» deb so‘raysiz, u «shukur, yaxshiman» deydi, siz «xayriyat» deysiz, «ishtahangiz qalay, nima yegingiz keladi?» deb so‘raysiz, u ko‘ngli tortgan ovqatni aytadi, siz «undan ko‘proq yeb turing, men ham yanagi kelishimda olib kelaman» deysiz, qaytar vaqtingizda yaqin o‘rtoqlaringiz kelyapdimi» deysiz, u «ha, kelyapti» deydi, siz «xayriyat, kelib turishgan bo‘lsa yaxshi, men ham ko‘rinib qolishsa aytib yuboraman» deb kelaverasiz, — dedi xotini.
Afandi o‘rtog‘inikiga bordi, u og‘ir ahvolda yotar edi, Afandi undan so‘radi:
— Ahvolingiz qalay?
— Ko‘rib turibsizku, o‘ladigan bo‘lib qoldim.
— Xayriyat, — degan edi, kasal ijirg‘ilandi, Afandi so‘roqni davom ettirdi:
— Ishtahangiz qalay, nima yegingiz keladi?
— Ajalning urug‘ini!
— Ushandan ko‘p-ko‘p yeb turing, — taskin berdi Afandi, — men ham yanagi kelishimda undan olib kelaman.
Afandining bu gapidan asabi buzilgan kasal teskari qarab oldi. Nihoyat, Afandi yana so‘radi:
— Mendan boshqa o‘rtoqlaringiz ham ko‘rgani kelishyaptimi?
— Ha, Azroil kelyapti! — dedi achchig‘lanib kasal.
— Xayriyat, kelgani yaxshi, men ham ko‘cha-kuyda ko‘rinib qolsa, aytib yuboraman,— deb Afandi jo‘nab ketdi.
— Keling, ertaga uchrashamiz... Bugun erimni tug‘ilgan kuni edi, bolalarni bog‘chadan olishim kerak!
— Chaqirdingizmi? - debdi.
— Ha. 5-palatadagi bemordan qon oldingizmi? - so‘rabdi vrach.
— Oldim. Atigi 3 litr chiqdi, - dermish.
— Telefonimni o‘g‘irlab ketishdi.
— Militsiyaga bormadingmi?
— Bordim, ular olishmapti.
— Eh, Sultonboy, sizga shu qadar o‘rganib qolgandim… Mabodo… O‘lib-netib qolsangiz,
meni kim davolarkan-a?..
— Isbotla-chi?!
— Chelakdan suv ichasan-mi?
— Yo‘q!
— Ana ko‘rding-mi? Shoxlaring xalaqit beradi-da...!
— Axir necha martta aytganman?! Hech qaysisi yoqmaydi, faqat sen yoqasan deb!
— Tamom, sen bilan ajrashaman! Menga xiyonat qilding!
— Nega menga baqirasiz? Sizga xiyonat qilmadim! Kecha e’tiboringiz uchun dugonam Adolatnikida tunaganman, tuzukmi!?
— Yolg‘on gapirma, ojiza! Adolatnikida kecha men tunadim, seni u yerda ko‘rganim yo‘q!