Ertasi kuni uyga xotini qaytib kelsa erini jahli chiqib o‘tirgan emish.
— Onasi, qoshiqlarni qayerga qo‘ygansan? Kecha topa olmay, ovqatni qo‘lda yedim, - desa, xotini yotoqxonaga kirib eri uxlaydigan ko‘rpani tagini ochib:
— Mana qoshiqlar. Agar men yo‘qligimda ham uyda uxlaganingizda ko‘rgan bo‘lar edingiz, - dermish.
— Men-mi? Ha, shunaqa-yam speak qilaman-ki, ko‘rsangiz do deb yuborasiz...
Yigit qizga:⠀
— Barmoqlaringiz buncha uzun? Pianino chalasizmi?
Qiz:
— Yo‘q. Labarotoriyada probirkalar yuvaman.
— Bemor, axir siz reanimatsiyadasiz!
— Voy, namuncha uzun parol!? Mayli, katta harflar bilan yozamanmi?
Ishi chiqib qolsa, o‘g‘lini yetaklab chiqib, “Qarab turing” deb tashlab ketadi-yu, erini tashlab ketolmaydi.
— Allo, dugonajon! Yaxshimisan? Kecha uyga borsam eshik oldida ayol kishini tuflisi turgan ekan. Ichkarida erim notanish ayol bilan kulishib o‘tiribdi. O‘g‘lim esa oshxonada. Sekin borib yotoqxonani eshigini ochib qarasam...
Uzr dugonajon! ... Keyinroq qo‘ng‘iroq qilaman, - deb avtobusdan tushib ketibdi.
Ertasi kuni yana o‘sha avtobusga, yana o‘sha ayol chiqibdi. Hamma yo‘lovchilar unga qarab turganmish.
— Nimaga qarab turibsizlar? - debdi ayol.
Yo‘lovchilar hammasi:
— Gapni ko‘paytirma! Dugonangga qo‘ng‘iroq qil, tez! - deyishibdi.
— Oyijon, men o‘zimni yo‘qotib qo‘ydim...
Onasi debdi:
— Men esa seni kir yuvish mashinasini ichida ko‘rgandim.
— Kap-katta bola haligacha o‘zing kiyina olmaysanmi!?
O‘g‘li ham otasiga qarab:
— O‘zingiz ham yosh bolaga o‘xshab haligacha oyimni oldida uxlaysiz-ku! – degan ekan.
Ertaga chekishni tashlayman! Ertaga sport bilan shu-ullanishni boshlayman! Ertaga diyetaga “o‘tiraman”! Ertadan o‘qishni boshlayman! ...