— Shuncha tilni o‘rganguncha suzishni o‘rgansang bo‘lmasmidi?! – dermish.
Kaptivani egasi unga qarab:
— Boyadan beri mashinangizni pulini kimga berishni bilmay chaqiryapman, - dermish.
— Eh o‘g‘lim, bizni davrimizda ham telegram, feysbuk, instagramlaring bo‘lgan.
— Qanaqasiga?
— Yo‘laklarga ismimizni yozib ketardik, ertasi kuni yonida izohlar qoldirib ketishardi...
Bir kuni u ko‘chada nog‘orasini ko‘tarib uyiga kirib ketayotgan yigitni uchratib qolib unga shunday debdi:
— Sen o‘zi bilasanmi nog‘oraning ichida nimalar borligini???
Shu kundan boshlab nog‘oraning tovushi umuman eshitilmay qolgan ekan.
— Zirhlarimiz mustahkam, tanklarimiz tezyurar!
Uchuvchilar shiori:
— Baland va yanada baland ko‘tarilamiz!
Aloqachilar shiori:
— Qancha qattiq baqirsang, shuncha uzoq masofada eshitiladi!
Havo hujumidan mudofaa qo‘shinlarining shiori:
— O‘zimiz ham uchmaymiz, birovga ham bermaymiz!
“Pora bilan qo‘lga tushgan amaldorning qarshiligi 0 ga teng”.
— 715 raqamli oq rangli Neksiyani topib beringlar, - debdi.
Militsiya:
— Mashinangizni o‘g‘rilar ketishdimi? - desa, afandi:
— Yo‘q. Shu mashinani orqasiga eshagimni bog‘lab qo‘ygan edim. Mashinani haydab ketib qolishibdi, - dermish.
— Onasi, suzishga qatnashsang bo‘larmidi... Qomating buzilib ketyapti! - desa, xotini:
— Kit degan jonivorni bilasizmi? Bir umr suzadi. Qani unda qomat?! - debdi.