Uchrashuvga chiqgan yigit va qiz suhbati:
Yigit:
— Ko‘proq uyda nimalar bilan bandsiz?
Qiz:
— Shu..., deyarli oshxonadan chiqmayman.
Yigit:
— O-o! Ovqat tayyorlashni yoqtirasizmi?
Qiz:
— Yo‘g‘-ye, yeyishni!
Ey do‘stim qara, qizlar kelyapti.
Voy, O‘g‘iloy-oy-oy,
Muattar-ar-ar-ar,
Shoxsanam, e-e-e bo‘lmas ekan...
E, bo‘lmasakan!
— Dada, tog‘dagi kiyiklar necha yil yashaydi?⠀
— Bu tog‘dagi yirtqichning qorni och-to‘qligiga bog‘liq.
— Bilasanmi, pul topish uchun hattoki nimaga borganman?
— Nimaga?
— Ishga borganman!
Ishga kirish vaqtida suhbat. Ish beruvchi:
— Institutda o‘rgangan hamma bilimlaringizni unuting! Amaliyotga umuman to‘g‘ri kelmaydi.
— Men institutda o‘qimaganman.
— Unda sizni ishga ololmaymiz. Bizga oliy ma’lumotlilar kerak.
Chekka bir qishloqdagi bolalar bog‘chasiga tekshiruvchilar kelibdi.
— Bolajonlar, sizlarga bog‘cha yoqadimi?
— Ha!
— Nimasi yoqadi?
— Bog‘chamizni hovlisida hovuz kavlab berishdi. Bosh bilan sho‘ng‘ishni mashq qilyapmiz. O‘rganib olsak, suv to‘ldirib berisharkan...
Ikki do‘st suhbati:
— Seni vijdoning tozami?
— Mutlaqo toza! Biron martta ishlatmaganman.
Telefonimdagi budilnik soatini ertalabki 6:00ga to‘g‘rilab qo‘ydim.
Lekin o‘zim 5:55 da uyg‘onib, budilnikni o‘chiraman. Chunki unga “Ummon”ni ashulasini qo‘yganman...
Otasi advokat, onasi sud-tibbiy ekspert xodimi bo‘lib ishlaydigan bolakay hadeb jiringlayvergan telefon go‘shagini ko‘tarib:
— Allo? – desa, go‘shakni u tomonidan notanish ovoz:
— Uyda kattalardan kimdir bormi? – debdi.
Bolakay:
— Adam qamoqxonada, onam esa morgda, - dermish.
Shahar transportidagi befarosatlar xit paradi:
1. Umuman yuvinmaydiganlar.
2. Tutqichdan ushlab turish o‘rniga ustingga yiqiladiganlar.
3. Telefonda ovozi boricha baqirib gaplashadiganlar.
4. Qariya yoki yosh bolali yo‘lovchini ko‘rishi bilan uxlab qoladiganlar.
5. O‘zini bekatiga yetib kelmagan bo‘lsa ham eshik oldidan ketmaydiganlar.
6. Yuzingga qarab yo‘taladiganlar.
7. Sochini u yoqdan bu yoqqa silkitib yuzingga tekkizishni yoqtiradiganlar.