Sherigi tez yordamga qo‘ng‘iroq qilib:
— Do‘stim hushidan ketdi, tez yetib kelinglar! – desa, tez yordamdagilar:
— O‘zi tirikmi? – deyishibdi.
— Bilmayman, - debdi ovchi.
— Biz anig‘ini bilishimiz kerak, - deyishsa, go‘shakni narigi tomonidan bitta o‘q ovozi eshitilibdi.
— Tirik ekan, ingrayapti, - dermish ovchi.
— Siz o‘z vazifalaringizni juda yaxshi bajarayapsiz. Oshirishning vaqti keldi menimcha...
— Nimani? Maoshimnimi?
— Yo‘q, ish hajmini!
— Bu xotining seni telefoningni tekshirayotganini bildiradi.
— Hoy ovsinjon, oldingizdan ikkita qop chiqdi. Birida to‘la oltin, ikkinchisida esa aql. Siz qaysi birini olardingiz? – desa, ovsini ham o‘zini ko‘rsatmoqchi bo‘lib:
— Men aql solingan qopni olardim, - desa, ovsini:
— Ha, kimga nima yetmasa shuni oladi-da...- dermish.
— Ada, xojatga teskari o‘tirib oldingiz! - degan ekan.
"Biz" olmoshini tushuntirib berib debdi:
— Uyda yaxshilab takrorlanglar, - debdi.
O‘quvchilardan biri "Biz" olmoshini yaxshilab tushunib olish maqsadida, eshikdan kira solib oshxona tomonga qarab:
— Oyi bizni qornimiz ochib ketdi, ovqat yeymiz, - desa, oyisi sekin oshxonadan boshini chiqarib:
— Hoy o‘rtoqlaring ketsin. Keyin ovqat yeysan. O‘zi ovqat bir kishilik, - dermish.
— Do‘konlarga isinib olish uchun kiryapman...
— Nega siz bemorlaringizni chala davolab, uyga javob beryapsiz?
— Axir men yarim stavkadaman-ku!
— Qizim hozir plastikdan pul yechamiz va senga shokolad olib beraman, - debdi onasi.
— Oyijon, buni ichida dadam bormilar? – dermish qizi.