Birinchi pashsha g‘olib chiqibdi. Ikkinchi pashsha mag‘lubiyati tan olmasdan bahona qilarmish:
— Hisobmas! Boshidan boshlaymiz!
— Nega? – debdi birinchi pashsha.
Shunda narigi pashsha:
— Agar uchib ketayotganimda, ko‘zimga chivin kirib ketmaganida men yutardim, - debdi.
— Lekin xalq unday demayapti-ku!
— Chunki xalq mutaxassis emas-da!
— Men xotinim bilan xonada urishib qoldik. U o‘zini derazadan pastga tashlamoqchi...
Navbatchi:
— Bu mutlaqo shaxsiy masala! Bizga umuman aloqasi yo‘q!
— Ming la’nat, aloqasi yo‘q emish. Nimaga xonani derazalari ochilmayapti axir!?
— Kel, cho‘milamiz! – deyishibdi.
Shunda karam:
— Hozir yechinib olay, - deb yechinib-yechinib yo‘q bo‘lib ketgan ekan.
Bolalar:
— Bu maymunmi?
O‘qituvchi:
— Yo‘q, bu kassir!
— 10 yildan beri kanal yonida yashaysan. Nega haligacha suzishni bilmaysan?
Do‘sti unga qarab:
— O‘zing 15 yildan beri aeroport yonida yashaysan. Nega haligacha uchishni bilmaysan? – degan ekan.
— Qalaysan? Voy, namuncha semirib ketding? – desam, dugonam:
— Axir men 2ta farzandli bo‘ldim, - dedi. Shunda:
— Nima sen ularni yeb qo‘ydingmi? – deb yuboribman.
— Qalaysan?
Qiz:
— Yaxshi, duolaringiz bilan yuribman...
Yigit:
— Meni duolarim bilan bu paytgacha yurmasliging kerak edi, - dermish.
— Ada, menga besh ming bering.
Adasi bo‘lsa:
— Nima, to‘rt ming? Uch mingni nima qilasan? Senga ikki ming ham yetadi! Mana ming so‘m, - deb besh yuz so‘m bergan ekan!