— Yo‘q. Biri shovqin solsa, ikkinchisi eshitmaydi...
— Xonadoshimni go‘shtga yuborgan edim, chorrahadan o‘tayotib, mashina turtib ketibdi. Kasalxonada emish.
— Voy o‘lmasam! Sen nima qilding?
— Nima qilardim? Och o‘tirmayman-ku! Tuxum qovurib yedim.
— Yaxshi qiz, raqsga tushasizmi? – desa, qiz nozlanib:
— Ha, albatta, - debdi.
Shunda yigit:
— Borib biroz raqs tushib keling! Bo‘sh joy yo‘q ekan, menga joy kyerak, - dermish.
Bu holatni tushunmaganlar so‘rashibdi:
— Nimaga terminal ko‘tarib turibsiz?
Shunda o‘rtakash:
— Kimda agar qistirishga naqd puli bo‘lmasa, plastikda ham qabul qilaveramiz, - dermish.
— Oyijon, meni sizga kim bergan?
Onasi:
— Seni laylak tashlab ketgan! – debdi.
Birdan eshik qo‘ng‘irog‘i chalinibdi. Bola borib teshikdan qarab oyisiga:
— Oyi laylak ishdan keldi. Bozor qilib kelibdilar, - dermish.
— Bu molxonada bir kecha tunash nechi pul? – debdi haqoratomus.
Mehmonxona xizmatchisi:
— Bitta mol uchun 50 ming, ikkita molga 100 ming bo‘ladi, - degan ekan.
— Hech bo‘lmasa ikkiga ikkini o‘zing qo‘shgin!
— Muzlatkichni ochib, hech narsa olmay yopib qo‘yishadi;
— Do‘konga shakar olaman deb borib, bir xalta narsa sotib olishadi-yu, shakar olish esdan chiqadi;
— Yaqinlashib kelayotgan lift tugmasini yana-yam qattiqroq bosishadi;
— Do‘konlarda paketlar pullik bo‘lganini bilishsa ham, “Nega 300 so‘m ortiqcha hisobladingiz?” deb so‘rashadi;
— Batareykasi tugayotgan televizor pultini yana-yam qattiqroq bosishadi.
— Nega “o‘zimga qaramay” o‘qishga borgan kunlarim yonimdan kelishgan yigitlar chiqib qolaveradi?!
Onasi:
— Qo‘ysang-chi! Toshkentda chiroyli yigitlar bunchalik ko‘p emasdir...!