— Hozir, jim tur! Mana bo‘lay deb qoldim…
— E, bering bu yoqqa shlankani! Hamma yoq suv bo‘lib ketdi-ku!
Bir dugonang buvijon bo‘lsa, yana boshqasi dekretga chiqqan bo‘ladi...
Nemislar birinchi askarni ichkariga olib kirib so‘rashibdi:
— Elektr stulda qiynaylikmi yoki urib qiynaylikmi? – deyishsa, askar:
— Stulga o‘tiraqolay. Urganingizga chiday olmayman, - debdi.
Nemislar askarimizni stulga o‘tqazishsa, bir payt tok o‘chib qolibdi.
— Omading bor ekan. Mayli, bor ketaver! Keyingisini olib kiringlar! - dyeyishibdi.
Askar tashqariga chiqib, sherigiga shosha-pisha: “Tok yo‘q, tok yo‘q” deyishga ulguribdi.
Nemislar ikkinchi askarni olib kirib, “Elektr stulga o‘tirasanmi yoki kaltak yeysanmi?” deyishsa, sodda askar “Tok yo‘q-ku!” – degan ekan.
— Qaytimi kerak emas! - desam, sotuvchi:
— Pulingiz kam chiqdi, to‘xtang! – deb qolsa bo‘ladimi…!
— Nega qizlar kitob o‘qishdan ko‘ra, ko‘zgu oldida ko‘p vaqtini o‘tkazishadi?
— Chunki ahmoq yigitlar, ko‘zi yomon ko‘radigan yigitlardan ko‘ra ko‘proq uchraydi.
Sotuvchi qutiga qo‘lpoqni o‘rniga adashib ayollarning tungi ko‘ylagini solib beribdi.
Yigit bir varroq qog‘ozga ushbu so‘zlarni yozib, qutini sevgan qizining uy manziliga jo‘natib yuboribdi.
“Sevgilim! Sizga nima sovg‘a berishni uzoq o‘yladim. Vanihoyat, eng yaxshi sovg‘a shu bo‘lsa kerak degan umidda oldim. Uni do‘kondagi siz tengi bir qizga kiydirib ko‘rib, oldim. Bu sovg‘amni kiyish va yechish juda oson ekan, o‘zim ko‘rdim...”
— Menga ham saqich ber, - desa nabira:
— Qolmadi, - debdi.
— Hammasini birdaniga yeb yubordingmi?, - desa, nabira:
— Yo‘q, bitta-bitta yedim, - dermish.
O‘qituvchi:
— Ho‘sh, sen o‘zingni ahmoq, landovur, dangasa dyeb o‘ylaysanmi? – desa, bola:
— Yo‘q ustoz! Bir o‘zingiz turganingizga hijolat bo‘ldim. Sizga dalda berish uchun turdim! – dermish.