Ayrim odamlarga miyasiga o‘xshab...
— Adajon, nega bu odamlar yuzlarini bo‘yab olishgan?
— Ular jang qilishmoqchi, - debdi otasi.
Kechqurun oshxonadan yugurib chiqqan o‘g‘li adasiga:
— Adajon, oyim jang qilmoqchilar... – dermish.
— Guvoh, agar siz noto‘g‘ri guvohlik bersangiz, sizni nima kutayotganini bilasizmi?
— Bilaman, menga ikki xonali uy va’da qilishgan.
— Konsert qalay bo‘ldi?
U yigit:
— Bravo, - degan ekan.
— Buvajon, tishlaringiz bormi?
Buvasi:
— Voy, menda tish qolibdimi?! – debdi.
Bolakay xursand bo‘lib:
— Unda mana bu kulchamni ushlab turing. Men ko‘chada biroz o‘ynab kelaman, - degan ekan.
— Voy, mazzaligini... – desa, yigiti:
— Senga yoqdimi? – debdi.
Qiz:
— Ha, juda-yam, - desa, yigit:
— Yur, unda yana bir martta oldidan o‘tamiz, - dermish.
— Ko‘katlaringiz qanchadan ekan?
— Bir bog‘i 2 mingdan, kelaqol...
— Ha, yo‘q xolajon...! Qalinroq kiyinib oling!
— O‘g‘lim, yangiliklarni o‘qishni bas qil! Kompyuterni o‘chirgin-da, dars qilishni boshla!
— Oyijon, axir men tarix fanidan “Rim imperiyasini qulashi” mavzusini o‘qiyapman-ku!
— Doktor, men internetga juda qattiq bog‘lanib qolganman. Hecham undan ajrala olmayman. Agar shu kasalligimni davolasangiz, doim sizni xabarlaringizga “Layk” bosib turishga va’da beraman.