— Tug‘ilgan kuningga nima sovg‘a olishni xohlaysan? - deyishibdi.
Bola o‘ylanib turib:
— Bilmadim, lekin ikkita bo‘lsin, - debdi.
— Ha, rost. Singlim meni kassirimga turmushga chiqdi.
— Nega axir?! Sen kassir yigitni "qo‘li egri" deb yoqtirmas eding-ku?
— Tinchlan! Endi u ishxonadan o‘g‘rilagan hamma pullar singlimni qo‘liga kelib tushadi.
— Azizim, meni sevasizmi?
Yigit:
— Ha! O‘zing-chi?
— Men ham o‘zimni juda sevaman...
— Nima yaxshi ko‘rgan qizing tashlab ketdimi? - desa,
— Chupa chupisimni yo‘qotib qo‘ydim, - dermish.
U ko‘ylak ayolga juda-yam yoqib qolibdi.
Yonida jimgina ketayotgan eriga qarab:
— Keling azizim, men bilan ajrashing. Qaytadan turmush qurardik. Men shu ko‘ylakni kiygim kelyapti, - debdi.
Eri bo‘lsa:
— Ajrashing??? Seni o‘rningda bunday xatarli ishga qo‘l urmagan bo‘lardim. Menga bunday imkoniyat berishdan avval yaxshilab o‘ylab ko‘r! - dermish.
Shifokor qo‘rqib ketib, "Endi meni o‘ldiradi" deb o‘ylab turganida, jinni boltani shifokorga berib "Endi sen meni quv", dermish.
— Salom doktor! Biz keldik.
— Kechirasiz, siz bir o‘zingiz-ku?!
— Men va mening kasalliklarim!
— Hozir qo‘lingni ushlasam, nima qilasan?
— Bobomni chaqiraman.
— Kutilmaganda yuzingdan bo‘sa olsam-chi?
— Bobomni chaqiraman.
— Nega endi «Bobomni chaqiraman», «Bobomni chaqiraman» deyaverasan?
— Chunki bobomning ikkala qulog‘iyam kar.
— Men erkak kishiman. Erkak kishi "ko‘chani odami" bo‘ladi. Shunday ekan men ko‘chada ko‘p bo‘laman. Seni borliging men uchun ikkinchi darajali ish, tushundingmi? - desa, kelin:
— Ha tushundim! Endi men shu uyga kelin ekanman, qaynona-qaynotamga nabiralar tug‘ib, ularni xursand qilishim kerak. Shunday ekan, menga ham sizni ko‘chada ekanligingiz ikkinchi darajali ish, - dermish.