— Rahbar bilan o‘n ikkita.
— Rahbarsiz-chi?
— Birortasi-yam ishlamaydi.
— Senga necha martta aytaman yopib yur deb. Nuqul ochiq qolaveradi. Beparvosan! Uyat emas-mi?, ... Yana non qotib qolibdi!
“Har tong uyg‘onganingizda o‘rningizga qahva olib kelishsa yaxshi. Lekin o‘rindig‘ingiz bilan siz istagan kafega eltib qo‘yishsa, undan-da a’lo bo‘ladi!”.
— Joningni olaman, - debdi.
— Ro‘yxatingni ko‘rsat-chi, - debdi boyagi odam.
Ro‘yxatni qarasa, rostan ham boshida turgan ekan. Haligi odam sekin yalinishga tushibdi:
— Iltimos menga bir kun muhlat ber. Yaqinlarim bilan xayrlashib olay, - desa, azroyilni rahmi kelib, ruxsat beribdi.
Haligi odam siqilib o‘tirsa, yoniga xotini kelib:
— Shunga ham siqilasizmi? Axir buni yo‘li oson-ku! Azroyil kelsa, oldin yaxshilab mehmon qiling. Choyiga uyqu dori qo‘shib qo‘ying. U uyquga ketgach, yonidagi ro‘yxatni olib, boshidan ismingizni o‘chirib, oxiriga yozib qo‘ying, - debdi.
Eri ertasi kuni huddi xotini aytganidek qilibti. Azroyil uyg‘ongach, haligi odamga qarab:
— Rahmat senga ey odamzot! Mazza qilib dam oldim. Bu yaxshiligingni javobsiz qoldirmayman. Mayli men jon olishni ro‘yxatni oxiridan boshlay qolaman, - dermish.
— Urush paytida non kam bo‘lgan-a, - desa,
— Ha bolam, non topa olmay, kolbasaga saryog‘ surtib yerdik, - debdi.
— Nega unga rostini aytmading?
— Nimalar deyapsan?! Faberlic da ishlashimni bilib qolsa, tamom bo‘laman-ku...
— Ha, qari to‘nka! Qayerlarda yuribsan?!, - desa, boy pinagini buzmay:
— Qulog‘imga eshitadigan apparat sotib olgani borgandim, - dermish.
Dadasi sekin qaynonasiga o‘girilib qarab:
— Nabirangiz sizga savol beryapti?, - dermish.