Bir to‘yda yarim tungacha bazm bo‘libdi-yu oxiri o‘rtakash bir otaxonni o‘rtaga chaqirib:
— Otaxon duo qilib bering, - debdi.
Otaxon o‘rtakashni oldiga kelsa, o‘rtakash otaxonni qulog‘iga zamonaviy BLUETOOTH mikrofonni taqib gapiring, - debdi.
Otaxon o‘rtakashga qarab:
— Menga mikrofon ber, - desa.
O‘rtakash:
— Otaxon gapiravering hamma eshityapti, - debdi.
Otaxon jahli chiqib:
— Mikrofon ber-e, - desa.
O‘rtakash otaxonni qo‘liga bitta stakanni berib, mana mikrofon endi gapiring, - desa.
Otaxon gap boshlabdi:
— Mana bugun jiyanimiz Abdusattor... jiyanimiz Abdusattor, - debdi-yu.
Kelinni ismi esidan chiqib qolib, stakanni orqasiga yashirib, o‘rtakashga qarab:
— Anu alvastini ismi nimaydi, - dermish.
Yigit qiz tanishuvi:
Yigit:
— Yaxshi qiz, sizga qanaqa yigitlar yoqadi?
— Menga harbiy yigitlar yoqadi ular qo‘rqmas bo‘ladi. Yanachi-yana hind yigitlari yoqadi, ular judda ehtirosli bo‘lishadi.
— Yanachi?
— Koreys yigitlari yoqadi ular mohir qilichboz bo‘lishadi.
— Unda tanishib qo‘yaylik, oddiy leytenant Amitabx Jumong.
Bir fermer otaxonning oq va qora mollari borakan. U otaxondan jurnalistlar intervyu olgani kelishipti.
— Otaxon bu mollaringiz bir kunda qancha suv ichishadi?
— Oqimi qorasimi?
— Oqi?!
— 2 paqir suv ichadi kuniga...
— Qorasichi???
— Uyam...
— Otaxon bu mollariz kuniga qancha xashak yeydi?
— Oqimi qorasimi?
— Oqi?!
— 4 tog‘oradan xashak yeydi..
— Qorasichi?
— Uyam...
— Otaxon bu mollariz kuniga qancha sut beradi?
— Oqimi qorasimi?
— Oqi?!
— 15 litrdan sut beradi bolam...
— Qorasichi???
— Uyam...
— Ey, otaxon odamni ezvordingiz. Savol bersak, oqimi qorasimi deysiz, oqi desak, mana buncha deysiz qorasichi desak uyam deysiz. Bu nimasi?
— Ey bolam oqi uzimnikida.
— Ha tushunarli qorasichi, desa...
— Uyam.... dermish
— Yosh mutaxassis bilan tajribali mutaxassisning qanday farqi bor?
— Yosh mutaxassis ishlashni bilmaydi, tajribalisi esa ishlamaslikni biladi.
Podsho Afandiga bir eshakni mulla qilib berasan, deb topshirdi. Afandi o‘n yil muddat bilan xizmat haqiga ming tilla so‘radi. Podsho Afandining taklifiga ko‘ndi va shunday shart qo‘ydi:
— Aytgan muhlatingda eshakni mulla qilib bermasang boshingni olaman! Afandi ham shartga rozi bo‘ldi va ming tilla bilan eshakni olib uyiga jo‘nadi. Afandi voqeani xotiniga aytib bergan edi, u juda qo‘rkib ketdi.
— Voy, sho‘rim qursin, eshak ham mulla bo‘ladimi?
— Ey, xotin! — taskin bera boshladi, Afandi,— nimaga qo‘rqasan, o‘n yilgacha kim boru kim yo‘q, yo Podsho o‘ladi, yo eshak.
Podsho bir marosimda atoqli odamlarga to‘n kiygizdi va Afandini masxara qilish uchun unga eshakning to‘qimini berdi. A’yonlar qatori Afandi ham podshoni duo qilib, minnatdorchilik bildirdi, so‘ng bunday dedi:
— Sizlarga shohim odamlar kiyadigan to‘n berdilar, menga esa, shohona lutf-karamlar qilib, o‘z kiyimlarini yechib berdilar.
Shahar hokimi ovqatdan boshqa narsani sira o‘ylamas edi. Bir kuni u shaharning ko‘zga ko‘ringan odamlarini chaqirib, ulardan bilgan ovqatlarining nomini yozib berishini talab qildi.
Ular orasida Afandi ham bor edi. U hokimdan ertalabgacha muhlat olib ketdida, nonushtada kelib hokimga arz qildi:
— Asal bilan sarimsoq piyoz qo‘shib qovurilsa, ajoyib ovqat bo‘ladi.
Hokim darhol oshpaziga o‘shanday ovqat tayyorlashni buyurdi.
Ovqat keltirilgach hokim bir qoshiq yedi-da, Afandiga qarab qichqirdi:
— O‘zing topgan ovqatingni o‘zing ye, ahmoq! Afandi noiloj yeya boshlagan edi, hokim so‘radi:
— Qalay, ajoyib lazzatli ovqat ekanmi?!
— Taqsir, men buni faqat o‘ylab ko‘rgan edim, xolos. Biror marta bunday ovqat qilib yegan emasman. Endi bilsam, xayol haqiqatga to‘g‘ri kelmas ekan,— javob berdi Afandi.
Afandi bir qurumsoq boyda qarollik qilar edi. Bir kuni boy mehmonga ketayetib, Afandiga qiladigan ishlarni tayinladi:
— Qo‘y, sigir, tovuqlarga yaxshi qara! Tovuqlarning boshi yerdan, mol, qo‘ylarning boshi oxurdan uzilmasin! Hovli sahnini tozalab, yog‘ tushsa yalagudek qilib qo‘y!
Xo‘jayin ketgach, Afandi tovuqlarni parvarish qila boshladi, har qancha don bersa ham tovuqlar uni yeb bo‘lib, darhol boshini yerdan ko‘tarar edilar. Achchig‘langan Afandi tovuqlarni tutib hammasining boshini uzib, yerga tashladi «mana, endi yerdan ko‘tarilmaydigan bo‘ldi» dedi o‘z-o‘ziga. U molxonaga kirib, qo‘y, mollarni parvarish qila boshladi. Ammo ular ham yem-xashakni yeb bo‘lib, boshlarini oxurdan ko‘tarishar edilar. Afandi hayvonlarning ham boshini kesib, oxurga tashladi va «endi, oxurdan ko‘tarilmaydigan bo‘ldi», dedi o‘zicha. Bu ishlardan bo‘shagach, hovlini supurdi-da, boyning xumdagi yog‘ini eritib yerga sepdi. Ishlarni saranjomlagach, endi dam olishga o‘tirgan ediki, boy qaytib keldi, ahvolni ko‘rib baqirdi:
— Bu nima qilganing, haromzoda!
— Xo‘jayin, topshiriqlaringizni jonu dil bilan bajardim, mana, mollarning boshini oxurdan, tovuqlarning boshini yerdan uzilmaydigan qilib qo‘ydim. Hovlingizni shunday tozaladimki, ishonmasangiz, mana yog‘ ham sepdim, yalab ko‘ringchi,— dedi Afandi
Kechasi bir qiz arvohlardan qo‘rqib qabriston oldidan o‘tolmay turgan ekan, bir yigit kelib qolibdi.
Qiz:
— Jon aka, meni shu qabristondan o‘tqazib qo‘ying, - debdi.
Yigit: "Ho‘b bo‘ladi", deb qizni zeriktirmay latifalar aytib, kuldirib o‘tqazib qo‘yibdi.
Qiz xursand bo‘lib "siz ajoyib inson ekansiz", desa.
Yigit:
— Eh, siz mani tirikligimda ko‘rganingizda edi, - dermish
— Dugonam xasrat qilyapti:
— Ko‘ylak sotib olgani borgandim, sig‘madi.
— Xafa bo‘lganimdan tort sotib oldim...
— Sig‘ib ketdi, tushmagur!!!