— Xormat-aka shermang, - desa.
Shermat-aka:
— Ha, "gapgan topingni qarayu", - dermish
— Adajonisi bugun turmush qurganimizga 25 yil bo‘ldi, qo‘y so‘yib is chiqazvoraylik, - desa
— Eri qo‘yda nima ayb, ammangni so‘yish kerak, 25 yil oldin ammang bizni uchrashtirgan, qo‘y emas.
— Xotinjon mensiz zerikmadingmi? Yo‘q, men kun bo‘yi Shekspir bilan tillashib o‘tirdim.
— Shunaqami? Ko‘rdim.
— Nimani ko‘rdingiz?
— O‘sha Shekspir karavat ustida shlyapasini unutib qoldiribdi, - dermish.
— Allo - bu radiomi?
— Ha, siz radioga tushdingiz. Kimga qanday qo‘shiq qo‘yib berishimizni xohlaysiz?
— Iltimos, yarim kechasi mast bo‘lib o‘ynashinikiga borgan va o‘ynashining eridan o‘lguday kaltak yeb qovurg‘alari sinib hozir kasalxonaning reanimatsiya bo‘limida yotgan erim uchun "MANA SENGA O‘ShA KAYF" qo‘shig‘ini qo‘yib bersangiz.
— Dada, fonarigim qani?
— Fonarni nima qilasan?
— Uchrashuvga ketyapman.
— Men uchrashuvga fonar olib bormasdim...
— Ko‘rdingizmi, qorong‘ida kimni tanlagansiz!!!
— Nega boqqa kirding?!
Afandi undan balandroq keldi:
— Bo‘lmasa nega xotiningga kavush olib bermading?
— Iye, ali desa, bali deydi-ya, bu odam. Xotinimning kavushi bilan sening nima ishing bor?
— Qiziq odam ekansan, gapni kavlasang, gap chiqadi, o‘g‘irliqqa kirdim deymi bo‘lmasa!..
— Mening ismim Ramziddin, do‘stlarim meni Ram deb chaqirishadi.
— Mening ismim Itolmas, do‘stlarim mening ismimni to‘liq aytib chaqirishadi.
Talaba:
— Ha, domla nima bo‘ldi? Itdek ozib ketibsizku!
Domlani bu gapdan keyin battar mazasi qochibdi.
Keyin yana bir talaba domlani ko‘rgani kelibdi. Domla ikkinchi kelgan talabaga, birinchisini yomonlab ketibdi. Qara men o‘zim o‘qitib, talim bergan shogirdim meni itga tenglashtirdi.
Ikkinchi talaba:
— Eh, domla hafa bo‘lmang. Yaxshi bo‘lib sog‘ayib ketasiz, cho‘chqaday semirib ketasiz hali.
Domla avvalgidan ham battar bo‘lib qolibdi.
Keyin domlani eng yaqin do‘sti kelibdi. Keyin domla do‘stiga talabalarni ikkisini ham yomonlabdi:
— Ey do‘stim, men o‘zim o‘qitib odam qilgan shogirdlarimni qara, bittasi itga, ikkinchisi cho‘chqaga tenglashtirdi nomardlar!
Bu gaplarni eshitib do‘stini jahli chiqib ketdi:
— Do‘stim, sen umuman ko‘nglinga olma. Bu ikkala shogirding ham aslida odamdan emas, eshakdan ta’lim olgan ekan!
— Azizim, magazinga borib keling!
— Sevgilim, hozir ko‘cha shunchalik sovuqki, hatto itni ko‘chaga haydasang chiqmaydi.
— Vooy-bo‘o‘, unday bo‘lsa, itsiz boraqoling!