— Doktor, men tuzalamanmi?
Doktor:
— Bu narsa o‘zimgayam qiziq...
— Xo‘sh, shunga xursand bo‘lib uyg‘ondingizmi?
— Yo‘q... Sen rozi bo‘lmabsan.
— Chaq-a, padaringga la’nat, armoning qolmasin!
— Men farzandlik bo‘ldim, - desa
Vrach:
— Yo‘g‘e, bo‘lishi mumkin emas
Otaxon:
— Nega bo‘lishi mumkin emas? — Men ancha tetikman...
Vrach:
— Mayli, men unda sizga bir voqeani aytib beraman. Bir kuni ovchi ovga chiqibdi, ovchi miltiqni olaman deb adashib o‘zi bilan soyabonni olib olibdi. O‘rmonda ketayotganida yo‘lidan bir katta ayiq chiqib qolibdi. Ovchi shoshilib qo‘lidagi miltiqni bir bosgan ekan, soyabon ochilib ketibdi va ayiq o‘libdi!, — desa
Otaxon:
— Yo‘g‘e, uni boshqa birov otib qo‘ygan bo‘lsa kerak!, — desa
Vrach:
— Ha, men ham shuni tushuntirmoqchi bo‘lyapmanda sizga, - dermish.
— Nimaga shimimni faqat yarmini dazmollading? - desa.
Xotini:
— Men sizga 100 marta aytdim, "dazmolimizni simi kalta, boshqa dazmol sotib oling deb", - dermish.
Yo‘lda hammahallalardan biri Afandining ko‘chini ko‘rib so‘radi:
— Bor ko‘chingiz shumi? Bu qanaqa ro‘zg‘or? Afandi javob berdi:
— To‘rt qiz chiqarganning ro‘zg‘ori!
— Onasi hojatxonaga jin kirib olibdi, - desa
Xotini:
— Nima bo‘ldi? - debdi.
Er:
— Hojatxonani eshigini ochsam, chirog‘i yonayapti, eshigini yopsam chirog‘i o‘chayapti, - debdi
Xotin:
— Obbo, yana sovutgichni hojatxona bilan adashtiribsiz-a, - dermish
Birinchi so‘zi hola ekan, xolasi vafot etibdi.
Keyin tog‘a degan ekan, tog‘asi ham o‘lib qolibdi.
Keyin dada degan ekan qo‘shnisi o‘lib qolibdi.
— Xo‘jayin, ovqatim shirin chiqdimi?
— Haaa, rosa..., xuddi molni tezagiday shirin ekan, - desa.
Xotiniga ham alam qilib:
— Qoyil-ye dadasi, tatib ko‘rmagan narsangiz yo‘g‘-a.