Harbiy komissariyatda tibbiy ko‘rik. Ikki egizakdan biri tekshiruvdan chiqibdi.
— Nima bo‘ldi? so‘rabdi Husan.
— Armiyaga yaroqsiz ekanman, olishmadi, - debdi Hasan.
— Unda mening o‘rnimga ham kirib chiq, armiyaga borgim kelmayapti. Hasan xo‘p deya, yana ko‘rikdan o‘tish uchun kirib ketibdi. Birozdan so‘ng chiqib dermish:
— Husan, seni armiyaga olishdi!
Sirk direktorining telefoni jiringlabdi.
— Allo, sizlarga gapiradigan ot kerakmi?
Direktor jahli chiqib telefonni qo‘yibdi. Telefon yana jringlarmish:
— Allo, sizlarga gapiradigan ot kerakmi?
Direktor yana trubkani qo‘yib qo‘yibdi. Yana qo‘ng‘iroq:
— Menga qara noinsof! Menga tuyoqlarim bilan raqam terish oson deb o‘ylayapsanmi?
Talaba avtobus orqasidan yugurib ketmoqda. Buni ko‘rgan bir kishi:
— Nega avtobus orqasidan yugurib ketyapsan?
Talaba:
— 1000 so‘m ekonom qilish uchun.
Kishi:
— Undan ko‘ra taksini orqasidan yugur 4000 ekonom qilasan.
— Men sizday ziqna va ta’nachiga turmushga chiqmayman! Ushlang sovg‘a qilgan uzugingizni!
— Qutisi qani?
Kunlardan birida karam cho‘milishga boribdi, kun issig‘idan yechinib, yechinib tugab qolibdi.
Mallasoch qizdan so‘rashibdi:
— Alifboda nechta harf bor?
— Oltita.
— Qanday qilib?
— A, L, I, F, B, O. Hammasi bo‘lib oltita!
Kunlardan birida hokim yo‘lda ketayotgan ekan, ko‘chada eshak yetaklab ketayotgan Afandini ko‘rib, shofyorga:
— Otaxonni yonida to‘xtat, bir bopli - debdi.
Hokim Afandiga qarab:
— Ha, Afandi, eshakni o‘qishga olib ketvosizmi? - deb shofyor bilan qotib kulishibdi.
Gapga javoban Afandi:
— Ha, o‘qishga olib ketvoman. O‘qisa hokim bo‘ladi, o‘qimasa shofyor - debdi
— Eshitdingmi, Abduraim oshnamiz kaltak yeb kasalxonada yotgan emish.
— Yo‘g‘e, o‘zim ko‘rdim, kecha kechgi payt Abduraim bitta ketvorgan qiz bilan podrushka qilib yurgandiyu, - debdi
— Ularni podrushka qilib yurganini Abduraimning xotini ham ko‘ribdi-da oshna.
Podsho bir kuni Afandidan so‘radi:
— Afandi, mening qadr-qimmatim qancha bo‘lar ekan?
Afandi o‘ylanib turib javob berdi:
— Qadr-qimmatingiz yuz tilladan oshmaydi. Podshoning achchig‘i kelib, g‘azab bilan qichqirdi:
— Nega mening qadr-qimmatimni bunchalik pastga urasan, belimdagi kamarimning o‘zi yuz tilla-ku!
— O‘zingizni bosing, Podsho,— dedi Afandi,— shuning uchun yuz tilla dedim-da. Agar belingizdagi kamar bo‘lmasa, o‘zingiz bir chaqaga ham arzimaysiz.
Afandi «parrandalarning tilini bilaman» deb maqtanib yurar edi. podsho buni eshitib uni ovga olib chiqdi.
Yo‘lda ketishayotgan edi, podsho vayronada sayrab turgan bir boyqushni ko‘rib Afandidan so‘radi:
— Boyqush nima deb sayrayapti?
— Boyqush aytdiki,— dedi Afandi,— Agar podshoning zulmi shu xilda keta bersa tez kunda shahar ham mening makonimga aylanadi.