— Bir qoshiq suti bor, xolos, qisir qolgan, orqadan kelganni tepadi, oldidan kelganni suzadi, kim olsa puliga kuyadi!
U kechgacha shu xilda javrab turdi, birorta xaridor Afandining yoniga yo‘lamadi. Afandining rostgo‘y, soddaligidan hayron bo‘lgan bir dallol kelib sigirni sotib bermoqchi bo‘ldi-da; sigirni maqtay ketdi.
— Kunda to‘rt tovoq sut beradi, qornida to‘qqiz oylik bolasi bor, erta-indin tug‘adi, qo‘ydan ham yuvosh, kimki olsa foyda qilib, pulidan baraka topadi.
Dallolning so‘zini eshitib, xaridorlar kela boshladi. Afandi sigirni dallolning qo‘lidan olib:
— Sigirimda bunday xislatlar bor ekan, sotib nima qilaman,— dedi-da, yetaklab bozordan chiqib ketdi.
— Afandi, ustingizdagi bir eshakning yuki bo‘ldi-mi? - dedi.
Afandi darhol:
— Yo‘q, shohim, ko‘rib turibdilar-ku, ikki eshakning yuki! - deb javob berdi.
Yonidagi bangi hayron.
Yana nohaqlikka chidolmay, ikinchi qulog‘ini ham kesib derazadan otibdi.
Bangi yana hayron.
Mahbus oxiri chidolmay, burnini, sochini, hatto barmoqlarini kesib derazadan otgan ekan...
Yonidagi bangi:
— Aaaaa, aferist-eey, sekin-sekin qochib ketyapsanmi, - dermish.
— Boshqa tomondanchi?
— Boshqa tomondan esa yuzing...
— Salom
— Nima qilyapsan?
— Press kachat qilyapman
— Nima u?
— Sog‘liq uchun, figura uchun foydali.
— Ssыlkasini ber, men ham kachat qilaman.
Bir amallab o‘sha tarafga yo‘l olibdi. Keyinroq «200 metrdan keyin SUV!!!», degan strelkani ko‘ribdi. Oxirgi kuchini to‘plab keyingi strelkagacha yetib olibdi.
Oxirgi Strelkaga «100 metrdan keyin suv», degan yozuv bo‘lib strelka yer tomonga(pastga) qaratib qo‘yilgan ekan.
— Bilasanmi man nimani orzu qilaman?
Bola:
— Hamma narsani
Qiz:
— Bu birinchidan...
— Faraz qilaylik, bir odamning echkisi bor,— dedi podsho Afandiga,— uni bozorga olib bordi. Bir odamga «bor baraka top» qilib sotdi. Hali pulini olguncha bo‘lmay, echki qo‘lidan chiqib qochdi. Bir odam uni ushlayman degan edi, echki suzib, uning ko‘zini chiqardi. Endi bunga pulni kim to‘laydi? Sotuvchimi, oluvchimi?
Afandi dovdirab qoldi. Keyin tavakkaliga:
— Sotuvchi...— deb yubordi.
— Sabab?
— Chunki «echkim suzog‘ich, qochganda tutaman degan kishining ko‘zini chiqazib ko‘r qiladi»— deb avvaldan aybini aytmagan.
— Boshqa domdagi tarakanlar sizlarni rosa yomonladi ular sizlar bilan urushamiz ham dedi.
Shunda tarakanlar huddi gap tushunganday. Bir saf bo‘lib chiqib ketishibdi. odam ham hursand bo‘lib shukur qutildim deb uyquga ketibdi. Ertalab uyqudan turib qarasa, uyga oldingi tarakanlar
ko‘payib qaytib kelibdi. Odam ham hayron bo‘lib ularga urushmaylami, desa:
Tarakanlardan biri chiqib:
— E, ular qo‘rqoq ekan biz ularni asrlikga olib keldik, debdi.
Shunda odamni jahli chiqib qani hammang yo‘qol deb baqiribdi.
Tarakanlar sekin chiqib keta boshlabdi. Ohirida bir tarakan hassaga tayanib har 2 qadamda odamga qarab chiqib ketayotsa.
Odamga qiziq tuyulib kulibdi. Shunda haligi tarakan oldindagilarga qarab:
— Hoy, qaytinglar hazillashibdi debdi
— Anavi bola qulog‘imni tishlab oldi.
— Yo‘q, men tishlaganim yo‘q,— dedi ikkinchi bola,— o‘z qulog‘ini o‘zi tishlab oldi.
— Bekor aytibsan,— dedi Afandi ikkinchi bolaga — bu tuyamidi o‘z qulog‘ini o‘zi tishlaydi.