Bir yigit jon taslim qilayotgan qaynonasini boshida o‘tiribdi. Quyosh botayotgan paytda qaynona zo‘rg‘a ko‘zini ochib, kun botayotgan tarafga qarab:
— Quyoshni botishini qarang kuyov, qanday go‘zal-a...
— Oyijon u yoqqa qaramang, chalg‘imay o‘z ishingiz bilan shug‘illaning...
Afandi podshoga vazir edi. Podsho nihoyatda ahmoq bo‘lib, chet ellardan kelgan elchilar, olimlar, sayyohlar oldida bo‘lar-bo‘lmas gaplarni aytib, hadeb, o‘z ahmoqligini oshkora qila berar, Afandi doim undan xijolat bo‘lib, uning gaplarini shuvagani-shuvagan edi. Kunlarning birida Afandi bozor bo‘lganidan podshoga dedi:
— Bundan keyin birov bilan gaplashayotganingizda, oyog‘ingizga ip bog‘lay-da, bir uchini ko‘rpacha tagidan ushlab turay, to‘g‘ri javob bersangiz yoki o‘rinli savol tashlasangiz tek turaveraman, aynisangiz, ipni asta tortib qo‘yaman.
Bu gap podshoga ma’qul tushdi. Bir mamlakatdan elchi kelganda xuddi shunday qilindi. Elchi kirib o‘tirishi bilan podsho so‘radi:
— Qalay, mamlakatingizda it, mushuklar semizmi? Afandi ipni sekin tortdi, podsho gapdan to‘xtagandan keyin, Afandi elchiga bu gapning «ma’no»sini izohlay boshladi:
— Shohimiz shunday teglik gapiradilarki, it, mushukning semizligi xalqning osoyishta va farovon turmush kechirishini ko‘rsatadi.
Elchi bu gapdan kanoatlanib, podshoga ta’zim qildi. Buni ko‘rib podsho Afandiga o‘shqirdi:
— Ahmoq, shunday chuqur gap aytgan bo‘lsam, nega ipni tortding!
Afandining anjiri pishgan edi, bir savatga terib Poshshoga olib bordi. Ammo qorovullar uni anjirini tortib olishdi-da, ichkariga olib kirib ketishdi. Afandi darvoza tagida qoldi. Shu vaqtda yasovullar besh-o‘nta bandini haydab kelishayotgan edi, ularning biri yo‘lda qochib ketdi, uning o‘rniga Afandini ham bandilarga qo‘shib qorovullarga topshirishdi.
Afandi qanchalik dodu faryod qilib yopishmasin, foyda bermadi, uni zindonga tashladilar.
Kunlar, oylar o‘tsa ham Afandi hamon zindonda qoldi.
Bir kuni poshsho zindonga kirib Afandidan nima sababdan qamalganini so‘ragan edi, u butun voqeani so‘zlab berdi. Poshsho uni bo‘shatishga buyurib, so‘radi:
— Sening anjiring menga juda ma’qul bo‘lgan edi, tila tilagingni?
— Anjir evaziga shuncha mukofot oldimki, buning ustiga yana biror narsa so‘rashga ham uyalaman. Bir dona o‘tkir bolta hadya qilsangiz, shuning o‘zi bas.
— Boltani nima qilasan?
— Bog‘imdagi anjirlarni bitta qo‘ymay kesib tashlamoqchiman,— dedi u.
Bir kuni yalmog‘iz poyezd yo‘lida ketayotgan ekan. Poyezd «signal» chalibdi. Shunda yalmog‘iz:
— Aqli "normalniy" qizlar bolalar hushtak chalsa qaramaydi - deb, «dalshe» ketibdi.
Kitob sotuvchi xaridorlardan biriga «Kulgili hikoyalar» kitobini uzatib:
— Shu kitobni oling, juda qiziq, kulaverib o‘lasiz,— dedi.
— O‘zingiz bu kitobni o‘qiganmisiz?—so‘radi xaridor.
Ularning gapiga quloq solib turgan Afandi kitob sotuvchiga ishora qilib:
— O‘qigan bo‘lsa tirik qolarmidi,— dedi.
Boy va kambag‘al suhbat quripti!
Boy:
— Meni 14ta mashinam, 3ta avtobusim, 2ta kafeyim bor. Sendachi, - debdi kambag‘alga.
Kambag‘al:
— Meni o‘g‘lim bor, o‘g‘limda esa qizing bor!
Bemor:
— Doktor, sog‘ligim joyida emasga o‘xshaydi! Endigina qirk yoshni qoraladim, lekin ko‘zguga qarashga qo‘rqaman! Tepakalman, ko‘zlarimning osti osilib qolgan, yuzimni ajin bosgan, tishlarim to‘kilib ketgan! Menga nima qilgan, a?
Doktor:
— Anig‘ini aytolmayman... Balki hammasi siz o‘ylaganchalikmasdir... Nima bo‘lganda ham, ko‘zingiz o‘tkir ekan!
Bugun ilonlar ko‘rgazmasiga borgandim. Birinchi o‘rin medalini olib keldim.
Bir kuni tibbiyot kolleji domlasi o‘quvchilarga savol beribdi:
O‘ttiz sekundda ko‘tariladigan narsa nima? Agar shu savolga kim to‘g‘ri javob bersa yillik, choraklik bahosini besh qo‘yaman debdi.
Shunda bir qiz o‘rnidan turib:
— Iye, domla uyalmiysizmi, deb xonadan chiqib ketibdi.
Ikkinchisi:
— Domla tayiniz qolmabdi, deb u ham chiqib ketibdi,
Uchinchi bir qiz o‘rnidan turib:
— Domla buni javobi qon bosimi bo‘lsa kerak debdi, domla balli to‘g‘ri javob berdiz bahoingiz besh.
Chiqib ketgan ikkala qizga aytib qo‘ying, ular o‘ylagan narsa emas, debdi.
Bir kishi o‘rmonda adashib qolibdi va baqira boshlabdi. Bir payt yelkasiga kimdir qo‘lini qo‘yibdi. Qarasa ayiq!
— Nimaga baqiryapsan, odam?
— Kimdir eshitadimi dedim.
— Mana, men eshitdim. Bundan senga foyda bo‘ldimi?