— Afandi, bizni laqillatib, to‘rda nima qilib yuribsiz?— deyishdi baliqchilar.
— Juda ko‘p yillardan beri baliq bo‘lib, to‘rga tushishni orzu qilib yurar edim, armonda ketmay dedim,— javob berdi Afandi.
— Qanaqa odamsiz? Og‘zingizdan sigaretni hidi sasib yurasiz bir hafta "Sigaret chekmayman, sigaret chekmayman" - deb yursangiz sigaretni tashab yaxshi er bo‘lasiz, - desa.
Er:
— Xo‘p bo‘ladi, sen ham: "Internetga kirmayman, uy ishlarini qilaman" - deb yursang, ajab emas yaxshi xotin bo‘lsang, - dermish
— Choponingizni olgan o‘g‘ri hu, u yoqqa qochdi, siz bu yerda nima qilib o‘tiribsiz?—dedi.
— Qayoqqa qochmasin, baribir axir bir kun shu yerga keladi,— dedi Afandi.
— Tushunaman, tushunaman. Man onamnikiga emas, bolta obkelishga ketyapman.
— Nega unday deyapsan?
— Qornimni qara?
— Ha, gap bu yerda degin, unda bu farzandning otasi men emas, non zavodi ekan-de.
Yigit qarasa qiz narigi tomonga qarab turgan ekan. Qo‘lidagi telefonda esa raqamlar yozilganmish. Buni ko‘rgan yigit telefonidan hisobni tekshirish raqamini teribdi. So‘ng telefonini qizga qaratib o‘zi yuzini nari buribdi. Qiz uning telefonida: –(minus) 2.66$ degan yozuvni o‘qib:
— Ey, xudo nima bo‘lsa ham tekin gudok tashlab o‘ynamasinda, – dermish.
— Siz kattami, akangiz kattami?
— Bultur akam mendan bir yosh katta edi, bu yil yoshimiz baravar bo‘lsa kerak, — dedi Afandi.