Xotini:
— Kulgili ekanmi, o‘zim to‘qidim, - desa
Eri birdan jiddiy tortib:
— O‘zimam etudim, shunaqayam bemaza latifa bo‘ladimi deb, - dermish
— Buvi konfet mazalimi, - debdi.
Buvisi:
— Ha, bolam mazali ekan.
Bolakay:
— Unda nimaga olapar shimmay tashladi.
— Onaxon, hov anavi yerda yotgan simni uzatib yuboring!
Kampir simni montyorga uzatdi-yu, yo‘lida davom etdi. Montyor esa sherigiga:
— Ko‘rdingmi, senga nima degandim? "Nol" deganim rost ekanmi? Sen bo‘lsang, "faza, faza", - deb valdiraysan!
— Sizda qirq yillik sirka bor deb eshitaman, rostmi?
— Ha, rost,— dedi Afandi.
— Sirkani qirq yil qandoq asradingiz? Picha beringchi?
— Har kimga picha-picha beraversam, qirq yil ichida sirka qolarmidi,— javob berdi Afandi.
— Albatta. Bu dorini olgan bemorlar shu paytgacha oldimga qaytib kirishmagan.
Agar o‘ng tarafingiz bilan tursangiz, bugun oshig‘iz olchi, kun sizniki.
Agar umuman oyoqqa turolmayotgan bo‘lsangiz, kecha yaxshi bo‘lgan ekan!
— Mavlonolar, ichimizda eng donosi kim erur - deb.
Shunda shogirdlari:
— Donolarning donosi, o‘zingizda ustoz! - deyishibdi.
Shunda ustoz:
— Bale, bale, haq gapni aytingiz. Bu qadar bilimdon shogird bo‘lasiz deb hech o‘ylamagon erdim, - dermish.