— Mayli, ruxsat.
Bir haftadan so‘ng.
— Xo‘sh, soldat Sotvoldiyev o‘g‘ilmi qizmi?
— Bilmadim, o‘rtoq kapitan. 9 oydan kyeyin ma’lum bo‘ladi.
— Eng buyuk orzuyingiz nima?
— Shveysariya bankini tunab, bankda qaynonamni barmoq izlarini qoldirish, - dermish
— Yeb-ichib yotish yetar endi, sen ham yurishga tayyorlan, Davrimiz — qilich, kamon, o‘qlar asri, gap-so‘zniki emas. Bu yurishda men bilan birga bo‘lasan!
Afandi yurishdan qoldirishini so‘rab qancha yalinmasin natija chiqmadi. Oxiri u nochor bir kamonni yelkasiga ilib, eshagiga minib poshshoning huzuriga yetib keldi. Bu ahvoldan ajablangan poshsho kulib undan so‘radi:
— Afandi, bu nima qiliq? Nahotki, ot topolmay eshak minib kelgan bo‘lsang?
— Iloji bo‘lmadi, shohim, eshagim yalinib: «Poshshoning sendan ajralgusi kelmasa, men ham sendan ajrala olmayman, sen qayerda bo‘lsang, birga borishim kerak», - deb turib oldi.
Afandining tixirligini ko‘rgan poshsho atrofdagilarga ham ta’sir qilish maqsadida:
— Yaxshi kamon olibsanu o‘qing ko‘rinmaydi.
— Uq menda yo‘q.
— Dushmanni nima bilan otasan?
— Bizga otgan o‘qlarini terib olib, o‘zlariga otaman,
— Ahmoq ekansan, agar dushman bizga qarshi sira ham otmasachi?
— Agar dushman bizga qarshi otmasa, juda yaxshi, unda urush bo‘lmaydi! Menga o‘qning nima keragi bor,— javob berdi Afandi.
— Xola, xola siz rostan ham bolezni yaxshi ko‘rasizmi?
Ayol:
— Ha, albatta
Bola:
— Unda uni nega yutib yubordiz, - debdi
— Boringlar, o‘zlaringa qayliq topinglar, - debdi
Uch o‘g‘lon yo‘lga chiqibdi va kattasi bir qizni ko‘rib:
— Sizlar ketaveringlar, men shu yerdan qaytaman, - dyebdi
Ikkinchi o‘g‘lon yo‘lga tushibdi. Ikkinchi o‘g‘il ham bir qizni ko‘rib, u ham:
— Sen ketaver men ham, shu bilan qaytaman, - debdi
Kichik botir yo‘lida davom etibdi, juda ko‘p qizlarni ko‘ribdi. Har qiz chiqqanda:
— Sendan zo‘ri chiqadi, - dermish.
Toqati toq bo‘lgan oti, bir qizni ko‘rib:
— Sen ketaver, men ham shu yerdan qaytaman, - deb gapirib yuboribdi.
— Kech bo‘lib ketibdi-ku, og‘ayni meni katta yo‘lgacha kuzatib qo‘ysangchi, - debdi.
Yarim yo‘lga yetmaslaridan mehmon tomda turgan sharpani ko‘rib qolibdi. Sharpa huddi qiz bolaga
o‘xsharmishu, yuziga qanaqadir nur tegib turganmish. Mehmon:
— Og‘ayni orqaga qaytamiz, qara tomni tepasida vampir bor ekan, - desa
Og‘aynisi tomga qarab:
— Bu vampir emas, qo‘shnimizni qiziku. Telegram'ga kiraman deb antenna qidiryapti, - dermish
— Salom, siz "odno"dagi "Jajjigina qizaloq adasini erkasi" misiz???
— Ha, menman(past ovozda pichirlab)
— Men, Farhod akangizman tanidingizmi? Telyefon nomeringizni bergandiz.
— Tanidim(pichirlab)
— Nega pichirlab past ovozda gapirayapsiz???
— Voy, yonimda nevaram uxlayotgandi, uyg‘onib ketmasin, - dermish
— Senga nima bor? Bor yo‘qol alkash, - dermish.
— Ey, yonimga kel, - debdi.
Lekin pista joyidan qimirlamabdi.
Shunda bangi:
— Ey, yonimga kel deyabman, - debdi.
Lekin pista joyida turoveribdi.
Shundan keyin haligi bangi 5-6 ta pistani yerga sochib:
— Hoy, menga anavi pistani ushlab kellaring, - debdi.