Direktor yangi haydovchini ishga oldi. Birinchi ish kuni. Boshliq so‘roq qilyapti:
— Ismingiz nima?
— Familiyam Mahkamov.
— Men sizdan ismingizni so‘radim?
— Ismim Dadajon.
— Haydang Mahkamov.
Bir universititet rektori, talabadan so‘rabdi:
— Nimaga aynan bizni universitetni tanladingiz, - deb
Talaba javob beribdi:
— Qo‘ysangizchi dada bunday savollarni...
Afandi hokimning mahkamasida o‘tirgan edi, bir o‘g‘rini tutib kelishdi. Hokim o‘g‘rini tanib baqirdi:
— Ablah, qanday benomus o‘g‘risan? Shu bilan mahkamamga sakkizinchi marta kelishing!
Buni eshitib Afandi kulib yubordi. Hokim Afandiga zahrini sochdi.
— Nega kulasiz? Afandi javob berdi:
— Mahkamangizga bu o‘g‘ri sakkiz marta kelgan bo‘lsa nima qipti, har kuni keladigan o‘g‘rilar ham bor-ku!
Daraxt tepasida rektor, dekan va kafedra mudiri o‘tirishgan ekan. Bir payt daraxt tagidan talaba o‘tib qoldi.
Rektor:
— Kelinglar, uning oyog‘i ostiga 10000 so‘m tashlaymiz. Uni olib, hursandchilik uchun ichadi. Biz uni qo‘lga tushurib, stipendiyasidan mahrum qilamiza.
Dekan:
— Yo‘q, yaxshisi 50000 so‘m tashlasak, butun gruppa ichadi. Hammasini stipendiyasini bekor qilamiza.
Kafedra mudiri dekan qulog‘iga:
— Yaxshisi, rektorni daraxtdan itarib yuborsak, yarim soatdan so‘ng butun institut hursandchiligidan ichadi.
Afandi savatday sallani o‘rab ko‘chada borar edi, yo‘lda bir kishi uning yo‘lini to‘sib, iltimos qildi:
— Taqsir, shu xatni o‘qib bersangiz?
— Men o‘qishni bilmayman,— dedi Afandi. U odam hayron bo‘lib so‘radi:
— Boshingizda shunday katta salla bilan xat o‘qishni bilmaysizmi?
Afandi boshidan sallasini olib, uning boshiga kiydirar ekan, aytdi:
— Gap sallada bo‘lsa ol, o‘zing o‘qi!
Oshpaz shifoxona oshxonasiga ishga kirayotgandi. Kadrlar bo‘limida undan so‘rashdi:
— Sudlanganmisiz?
— Yo‘q, hozircha qo‘lga tushmaganman!
Afandining bir o‘rtog‘i kasal bo‘lib qoldi, uni ko‘rgani borish oldidan xotinidan maslahat so‘radi:
— Kasal ko‘rgani borganda nima deyiladi?
— Borib «ahvolingiz qalay?» deb so‘raysiz, u «shukur, yaxshiman» deydi, siz «xayriyat» deysiz, «ishtahangiz qalay, nima yegingiz keladi?» deb so‘raysiz, u ko‘ngli tortgan ovqatni aytadi, siz «undan ko‘proq yeb turing, men ham yanagi kelishimda olib kelaman» deysiz, qaytar vaqtingizda yaqin o‘rtoqlaringiz kelyapdimi» deysiz, u «ha, kelyapti» deydi, siz «xayriyat, kelib turishgan bo‘lsa yaxshi, men ham ko‘rinib qolishsa aytib yuboraman» deb kelaverasiz, — dedi xotini.
Afandi o‘rtog‘inikiga bordi, u og‘ir ahvolda yotar edi, Afandi undan so‘radi:
— Ahvolingiz qalay?
— Ko‘rib turibsizku, o‘ladigan bo‘lib qoldim.
— Xayriyat, — degan edi, kasal ijirg‘ilandi, Afandi so‘roqni davom ettirdi:
— Ishtahangiz qalay, nima yegingiz keladi?
— Ajalning urug‘ini!
— Ushandan ko‘p-ko‘p yeb turing, — taskin berdi Afandi, — men ham yanagi kelishimda undan olib kelaman.
Afandining bu gapidan asabi buzilgan kasal teskari qarab oldi. Nihoyat, Afandi yana so‘radi:
— Mendan boshqa o‘rtoqlaringiz ham ko‘rgani kelishyaptimi?
— Ha, Azroil kelyapti! — dedi achchig‘lanib kasal.
— Xayriyat, kelgani yaxshi, men ham ko‘cha-kuyda ko‘rinib qolsa, aytib yuboraman,— deb Afandi jo‘nab ketdi.
Er xotin ovqatlanib o‘tirishibdi. Birdan eri xotinining boshiga shart etib urib qoldi. Shunda xotini:
— Ha, Nima bo‘ldi???
Er:
— Chappillatmasdan ye, - dermish.
Oradan 10 daqiqa vaqt o‘tgach eri yana xotiniga shart etib qo‘yib qoldi.
Shunda xotini:
— Ha, yana nima bo‘ldi, - desa
Eri:
— Boya chappillatganing esimga tushib ketti, - dermish
Do‘konda.
— Manavi shampuningiz qanaqa sochlar uchun?
— Kir sochlar uchun!
— Allo, bu tez yordammi?
— Ha, bu tez yordam.
— Xotinim napitka deb o‘ylab baklashkadagi benzinni ichib yuboribdi, hozir ichi qizib hovlida yugurib yuribdi.
— Xavotir olmang 10 kmdan keyin benzin tugasa o‘zi to‘xtaydi.