Shunda er:
— Xotin u yoqda har kimgayam ishonaverma, hozir yomon odamlar ko‘p.
— Nima? Eshitmayapman gapingizni...
— Ehtiyot bo‘l, o‘zingga mahkam bo‘l. Kechasi ko‘chaga chiqmagin...
— Nima? Baribiram eshitmayapman...
— Eee...Bilganingni qil..
— Haa, ...tushundiiimm...
— Taqsir, o‘sha azizlar ovqat yeyisharmidi?
— Kalamush iltimos ularga tushuntir men mushuk emas sherman,- desa
Kalamush:
— Menga baribir mushukmisan shermisan, men ham qamoqxonaga tushishimdan oldim tipratikan edim,- debdi
Uchrashuvga chiqqanida yigit qizga:
— Beruniy kim? - debdi
Qiz indamabdi.
— Farobiy kim?
Qiz yana jim.
— Qodiriy kim?
Yana jim.
— Alisher Navoi kim?
Qiz:
— Bo‘ldi yetar, hech birini tanimayman. Anavi Alisher, o‘zicha gap chiqargan, hech ham u bilan yurmaganman, - dermish
— Agar mushukka ozgina bo‘lsa ham gorchitsa yedira olsang, bitta ziyofat mendan.
Rus siyosatchisi shu zahoti o‘ylab o‘tirmasdan shartta mushukni bo‘ynidan ushlabdi. Uning og‘zining oldiga qoshiq to‘la gorchitsani olib bergan ekan, mushuk achchiq hididan rusning qo‘liga chang solib, qo‘lini qonatibdi-da, tezda pastga sakrab tushibdi.
Ingliz diplomati rus do‘stiga ma’noli qarabdi mushuk tomon yuribdi. Mushukning oldiga bir parcha go‘sht tashlabdi-da, mushuk yeya boshlaganda, asta-sekin dumini ko‘tarib, orqa teshigiga ozgina gorchitsa surib qo‘yibdi.
Mushuk orqasi qizib, achishib ketayotganini sezib, joyidan sapchib turib qochibdi. Restorandagi stollardan biri tagiga kirib olib, bir oyog‘ini ko‘taribdi va jon xolatda shoshib orqasini yalay boshlabdi.
Ingliz diplomati rus siyosatchisiga mushukni ko‘rsatarkan, shunday debdi:
— Ba’zilarga ayrim narsalarni qanday yedirish kerakligini o‘rganib oldingmi?
— Balki, ustimga ham chiqib olarsiz?!
— U-ho‘, - dedi mast g‘o‘ldirab, - ko‘ngillari yana nimani tusaydi?
— Oyijon, siz singlimni farishta qiz derdiz. U hech ham farishta emas ekan. Chunki, hozir uni balkondan tashlab yuboruvdim, u osmonga uchishni o‘rniga, yerga qulab tushdi...
— Ayblanuvchi, nega rafiqangizning jag‘ini sindirdingiz?
— Bilasizmi, janob sudya, musobaqadan charchab uyga keldim, xotinim oldimga ovqat keltirib qo‘ydi-da, o‘zi ro‘paramga o‘tirib olib, qo‘llarini silkitgancha gapiraverdi-gapiraverdi, qo‘llarini u yoqdan-bu yoqqa silkitib, gapiraverdi-gapiraverdi... So‘ng to‘satdan ochilib qoldi!
Bir mashina katta tezlikda uchirib kelayotgan ekan.
— Tezligi necha ekan? - deca
Sherigi:
— 50 000 so‘m.
— Assalomu alaykum, domla!
— Men ahmoqlar bilan salomlashmayman.
— Men esa salomlashaman.