— Бошлиқнинг хонасига кириб, столга қаттиқ муштлаб, маошимни оширишни талаб қилдим.
— Ҳӯш, натижаси нима бӯлди?
— Ҳеч нима, чунки бошлиқ хонасида йӯқ эди.
3456 - йил. Ўзбекистон тарихи фани. Ўқитувчи қизил таёқни кўрсатиб, сўради:
— Болалар, биласизларми бу нима?
Ўқувчилар жавоб берди:
— Ҳа биламиз. Бу таёқ билан ГАИ қабиласи ов қилган ва оиласини боққан.
Аграр университет домласи талабадан имтиҳон оляпти:
— Ҳурматли талаба, тасаввур қилинг, сиз фермер хўжалик раҳбарисиз. Бу йил ҳам картошка ҳосили нолга тушиб қолди. Сабаби нимада деб биласиз?
— Об-ҳаво ноқулай келган бўлиши мумкин.
— Янгироқ, ишонарлироқ сабаб топа оласизми?
— Албатта.
— Айтинг.
— Картошка экиш эсимиздан чиққан бўлиши мумкин.
Қиш. Изғирин совуқ. Қор ёғяпти. Ўрмонда жаҳл отига минган айиқ у ёқдан бу ёққа чопиб қичқирарди:
— Нима учун сентябрда қаҳва ичдим-а?!
— Юр Дилдора, кинога борамиз.
— Кетдик!
— Йигитинг рашқ қилмайдими?
— Йўқ, уни эрим уриб, ўлдириб қўйган.
Милиция бўлинмасида ярим кечаси телефон жиринглаб қолибди. Навбатчи трубкани кўтариб:
— Милиция навбатчиси эшитади.
Нариги томондан ваҳимага тўла, қўрқувдан қалтираган овоз келибди:
—Тезда Толзор кўча 18-уйга наряд юборинглар. Уйда қора мушук юрибди. Важохати жуда ёмон.
— Бир мушукни деб милицияни безовта қилдингми лаьнати! Бу ишинг учун жавобгарликка тортиласан. Кимсан ўзинг?
— Тўтиман мен тўти! - дермиш трубкани у томонидан.
Шифохонанинг травмотогия бўлимига тегишли касаллик тарихидаги ёзувдан:
— Бемор ими-жимида бегона аёлларга қатнаган маҳал хотини ҳам худди шундай ими-жимида каратэга қатнаганини билмаган экан…
Эри командировкага кетгач, аёл жазманини уйига таклиф қилибди. Жазман ўзи билан иккта дўстини ҳам олиб келибди. Уларга мабода эри қайтиб келиб қолса, дераза тагида палатка очиб туришни тайинлабди.
Орадан кўп ўтмай, аёлнинг эшиги таққиллаб қолибди. Жазман аёлнинг эрим қайтиб келди деб ўйлаб, шоша-пиша деразадан ўзини ташлабди.
Аёл эшикни очиб қараса, ҳалиги иккита дўсти аёлга қараб:
— Палатка очилмаяпти, - дермиш.
Бир депутат иккинчисидан сўраяпти:
— Нега халқ бизни бунчалик ёмон кўради?
Иккинчиси:
— Мен ҳам ҳайронман...! Ахир бизлар деярли ҳеч нарса қилмаймиз-ку!
Беморга врач дори ёзиб берибди-да, дебди:
— Бу дориларни бир ой ичасиз. Ўттиз кундан кейин ичиб бўлгач яна кўришамиз.
Бемор уйга боргач:
— Тўхта! Бу ой 31 кун-ку ахир!!! - дермиш боши қотиб!