—Адаси, манави пиёда жонидан тўйганми?! 10 дақиқадан бери машинани олдига тушиб олиб югуриб кетяпти, - дебди хотини.
Эри бўлса:
— Пиёдалар йўлагида юрма деб сенга неча мартта айтганман! – дебди.
Бўйи етган қиз дугонасига:
— Менга турмушга чиқишни таклиф қилишди.
Дугонаси:
— Зўр-ку! Кимлар?
Қиз:
— Ота-онам.
Ёнидаги йигит:
— Нега дарвозани тепдинг? - деса, йигит:
— Шундай қилсам, қўли банд экан, қуруқ қўл билан келмаган деб ўйлайди-да кейин дарвозани очади, - дебди.
"Яхши нарса экан. Қариндош-уруғинг билан гаплашасан, кўришасан-у, дастурхон, тоғора деганларини қилиш шарт эмас экан".
— Чунки бошқа аёллар нимага қодир эканини улар яхши билишади!
— Сизга гуноҳларимни очиқ-ойдин гапириб бермоқчиман.
Йигит ҳайрон бўлиб:
— Ахир 3 кун олдин ҳамма гуноҳларингни айтиб бергандинг-ку?! - деса, қиз:
— Янгилари бор! - дебди.
— Сизни тезда даволамаса бўлмас экан. Ахир бу ер банк-ку...
Уни ҳам едириб-ичириш, кийинтириш керак.