— Нарироқ сурил, мен ҳам ўтирай, - дебди.
— Бир яшик ойна бор, кимки шуни уйимга элтиб берса, пул ўрнига учта ҳикматли гап айтаман, - деди.
Мардикорлар: «Қуруқ гап — қулоққа ёқмас» деб, индамай ўтираверишди.
Афанди яшик эгасининг шартига рози бўлди-да, яшикни кўтариб борар экан:
— Қани, ҳикматли гапларингизни айтинг, - деди.
— Биринчи гапим шуки: Агар биров сизга «тўқликдан очлик яхши» деса, асло ишонманг, - деди ойна эгаси.
— Ҳай-ҳай, бунча яхши, - деди Афанди,— қани, иккинчисини ҳам эшитайлик?,
— Агар биров сизга «отлиқ юришдан яёв юриш яхши» деса, асло ишонманг.
— Ҳай-ҳай, буниси ундан ҳам ўткир гап экан,— деди Афанди,— қани, учинчисини эшитайлик?
Ойна эгаси:
— Агар биров сизга «сендан кўра аҳмоқроқ мардикор бор» деса, асло ишонманг, - деган эди, Афанди яшикни кўтариб туриб ерга бир урди-да:
— Агар биров сизга «шу яшикнинг ичидаги ойналардан биронтаси бутун қолди» деса асло ишонманг! - деди.
— Буни қаранг-а, тоза оптимист экансизми..
— Йўғ-е, мен қабристонда қоровул бўлиб ишлайман
— Хотин нега йиғлаяпсан?
— Дадаси қаранг, шунча шуба бекорга ётибди-я.
— Э, қўшни мен ҳам бозорга кетаётган эдим, этмабсиз-де машинамда бирга бориб келардик, - дебди
Шунда Афанди:
— Ростанми? Яхши эттингиз, яна у бу нарсалар олишим керак эди, ҳозир чиқаман. Қўшни бор бўлинг, - деса Ҳалиги қўшни ичида:
— Қўқон маъзиратни ҳам билмайди бу галварс. Сен етмай турувдинг, - дермиш
— "Менинг уйим, сенинг уйинг"
— Хотини сарфлагандан кўпроқ пул ишлаб топадиган одам.
— Афсус, сиз ҳақингизда бундай дея олмайман.
— Унда менга ўхшаб алданг.
— Ў, сени анчадан бери кўрмагандим! Уйландингни?
— Йўқ.
— Ие, нимани кутаяпсан?
— Автобусни.
— Нега, кўпинча аёлларнинг боши оғрийди?
Донишманд жавоб берибди:
— Кучсиз эркакларнинг аёлларини боши оғрийди, кучли эркакларнинг аёлини боши айланади!