— Ман санга кечаси кўчада юришга рухсат бермийман. Биласанми сан энди 17 га кирдинг, ман сани ёшингда...
— Билама-а-н ойи, биламан. Сиз мани ёшимда уйда ўтиргансиз, чунки у пайтда ман 5 ойлик чақалоқ бўлганман.
— Биринчидан севган қизим йўқ. Иккинчидан каптивам ҳам йўқ.
— Устоз 50йил олдин қизлар нима кийишган?
Устоз жавоб қилди:
— 50йил олдин қизлар калта бўлса ҳам юбка кийишган.
— Афанди, уйғоқмисиз?
— Ҳа, нима қилди?,
— Сиздан бир оз пул сўрамоқчи эдим.
— Ундай бўлса мен ухлаяпман,— деди Афанди.
— Э, келинг, келинг қўшни.
Қўшни:
— Келдик қўшни.
— Тинчликми ўзи? Кеча тунда "гурс-с-с" этган овоз эшитилди.
Афанди:
— Ҳа уми кеча томда ётгандим, чопоним пастга тушиб кетди.
Қўшни:
— Э, қўйинг-э, чопон тушиб кетса бунчалик овоз чиқмайди-ку.
Афанди:
— Гап шундаки, шу чопоннинг ичида ўзим ҳам бор эдим-да, - дермиш.
— Ўртоқ яқинда янгича овқат чиқибди
— Йўғ-е уни номи нима экан?
— Уни номи «Намунча»
— Бу овқатинг қанча тураркан?
— 90 000 минг сўм
— Намунча...
— Ана айтдим-ку!
— Роса хотинбоз экансиз-да!
— Йўғ-э, мен тиш докториман.
Доя кампир ҳам Афандининг уйида ўзидан бошқа ҳеч ким бўлмаганлиги сабабли қоронғида чироқни қаратиб турасан, - деб чироқни унга тутказибди.
Афанди чироқни қаратиб турганмиш, доя кампир туғдираётганмиш. Афанди чироқни қаратиб турса, олдин битта калла чиқибди, кейин иккинчиси ва учинчи калла ҳам кўринаётганмиш. Афанди шоша-пиша чироқни "пуф", деб ўчирибди.
Доя кампир ҳайрон бўлиб:
— Афанди, чироқни нимага ўчирдинг, - деб сўрабди.
Афанди норози булиб:
— Э-э-э, онасини эмсин. Чироқ қаратиб турсанг, булар ёруғга қараб чиқавераркан, - дермиш.