Жиннихона бош шифокорига мухбир савол бермоқда:
— Беморларингиз соғайганини қандай биласиз?
— Ваннага сув тўлдирамиз ва ёнига қошиқ билан коса қўямиз. Беморларни чақирамиз ва ким биринчи бўлиб ваннани бўшатса, ўшанга жавоб беришимизни айтамиз.
— Тушунарли, соғ одам сувни коса билан бўшатади, шундайми?
— Йўқ, соғ одам ваннанинг тиқинини суғуриб ташлайди.
Интернет орқали ёзма суҳбат:
— Исминг нима?
— Туманой.
— Бошинг билан клавиатурага урилиб кетдингми, ёки ростдан ҳам шунақа исм борми?
— Бор, ишонмасанг ана ism.uz дан кўр.
Афандининг бир савдогар ошнаси унинг тилла узугига суқланиб юрар эди.
— Афанди,— деди у бир куни — мен сизни тез-тез кўриб турмасам соғиниб қоламан. Узоқ сафарга кетяпман, қўлингиздаги узугингизни берсангиз, тақиб олсам, қачон узукни кўрсам, сизни кўргандек бўлиб юраман.
Афанди узукни беришга кўзи қиймай, жавоб берди:
— Жон биродар, мен ҳам сизни тез-тез кўрмасам туролмайман, қўйинг, узук менда турсин, қачон узукка кўзим тушса: «Дўстим тилаганда бермаган эдим» деб сизни эслаб юраман.
Мактабга янги ўқитувчи келибди. Ўқувчилар унинг атрофини ўраб олиб, ўз мактаблари, синфлари ҳақида бетўхтов гапира кетишибди. Синфдошлар орқа партада ўтирган ўқувчини кўрсатиб, ўқитувчига таништиришибди:
— Манави Болтавой-тентак бўлади.
Мана унга 500 сўмлик ва 1000 сўмлик пулни берсангиз у доим ранги қизил бўлгани учун 500 сўмликни олади.
Болалар Болтавойни чақириб, ўқитувчига намойиш қилиш учун 500 сўмлик ва 1000 сўмлик пул узатишибди. Болтавой ҳақиқатдан ҳам 500 сўмликни танлабди. Дарслар тугагач, ўқитувчи Болтавойни кабинетига чақирибди ва дебди
— Болтавой, қарасам — математикани унчалик яхши билмайдиганга ўхшайсан. 1000 сўм 500 сўмдан икки баробар кўплигини наҳотки билмасанг?!
— Албатта биламан!
— Унда нега 500 сўмликни танлайсан?
— Муаллим, агар мен 1000 сўмликни танласам, кейинги сафар болалар менга пул бермай қўйишади-да!
Бир одам уйига ёлғон гапирса урадиган робот олиб келибди. Ўша куни ўғли кеч кепти, отаси қаерда юрибсан, - деса.
— Ўртоғим билан дарс қилдик, - деган экан
Шу гапдан кейин робот болани уриб кетибди.
Буни кўрган онаси отасига қараб:
— Бўлди тўхтатинг дадаси, ўзизни ўғлингиз-ку, - деса
Робот тўхтаб, онасини уриб кетибди.
Афанди билан Вали бир бойникига зиёфатга борган экан. Зиёфат чоғида Афанди кўз қири билан Вали томон қараса, Вали секин тилла қошиқни костюмининг ички чўнтагига солаётган экан.
Афанди бироз фурсат ўтказиб, ўртоқлар "мен фокус кўрсатмоқчиман", деб ҳаммани ўзига қаратиб, давом этибди:
"Ҳозир мана бу қошиқни шундоқ чўнтагимга солиб, Валини чўнтагидан чиқариб бераман", - деган экан.
Афанди касал бўлиб табибга борган эди, ғоз шўрва ичишни буюрди. Ғоз сотиб олишга қурби етмаганидан Афанди елкасига камалакни осиб, белига иккита нонни тугиб, кўлга ғоз овлагани борди. Қараса, кўлда ғоз кўп, бироқ у кечгача уринса ҳам, биронта ғоз овлаёлмади. Ниҳоят чарчаб, оч қолиб кўлнинг сувига нон ботириб ея берди. Шу вақт бир овчи келиб:
— Ҳа, Афанди нима қилиб ўтирибсиз!—сўради.
— Ғоз шўрва ичаётибман,— жавоб берди Афанди.
— Гўшти қани, йўқ-ку?
— Гўштини тузлаб патига ўраб қўйдим, ҳув, ана!— деб учиб кетаётган ғозларни кўрсатди Афанди.
Қиз онаси билан докторга борибди. Доктор қизга:
— Ечининг, текширамиз, - деса
Қиз:
— Мен эмас, ойим касал, - деса
Доктор:
— Қани опажон оғзингизни очиб: "А-А-А" - денгчи дермиш.
Буви:
— Болажоним, йўталганингда, оғзингга қўлингни тутиб тур, ҳўпми?
Набира:
— Қўрқманг, бувижон, менинг тишларим сизникига ўхшаб чиқиб кетмайди.
Балиқ дарёга чўмилишга бориб, чўкиб ўлиб қолибди.