— Беморларингиз соғайганини қандай биласиз?
— Ваннага сув тўлдирамиз ва ёнига қошиқ билан коса қўямиз. Беморларни чақирамиз ва ким биринчи бўлиб ваннани бўшатса, ўшанга жавоб беришимизни айтамиз.
— Тушунарли, соғ одам сувни коса билан бўшатади, шундайми?
— Йўқ, соғ одам ваннанинг тиқинини суғуриб ташлайди.
— Исминг нима?
— Туманой.
— Бошинг билан клавиатурага урилиб кетдингми, ёки ростдан ҳам шунақа исм борми?
— Бор, ишонмасанг ана ism.uz дан кўр.
— Афанди,— деди у бир куни — мен сизни тез-тез кўриб турмасам соғиниб қоламан. Узоқ сафарга кетяпман, қўлингиздаги узугингизни берсангиз, тақиб олсам, қачон узукни кўрсам, сизни кўргандек бўлиб юраман.
Афанди узукни беришга кўзи қиймай, жавоб берди:
— Жон биродар, мен ҳам сизни тез-тез кўрмасам туролмайман, қўйинг, узук менда турсин, қачон узукка кўзим тушса: «Дўстим тилаганда бермаган эдим» деб сизни эслаб юраман.
— Манави Болтавой-тентак бўлади.
Мана унга 500 сўмлик ва 1000 сўмлик пулни берсангиз у доим ранги қизил бўлгани учун 500 сўмликни олади.
Болалар Болтавойни чақириб, ўқитувчига намойиш қилиш учун 500 сўмлик ва 1000 сўмлик пул узатишибди. Болтавой ҳақиқатдан ҳам 500 сўмликни танлабди. Дарслар тугагач, ўқитувчи Болтавойни кабинетига чақирибди ва дебди
— Болтавой, қарасам — математикани унчалик яхши билмайдиганга ўхшайсан. 1000 сўм 500 сўмдан икки баробар кўплигини наҳотки билмасанг?!
— Албатта биламан!
— Унда нега 500 сўмликни танлайсан?
— Муаллим, агар мен 1000 сўмликни танласам, кейинги сафар болалар менга пул бермай қўйишади-да!
— Ўртоғим билан дарс қилдик, - деган экан
Шу гапдан кейин робот болани уриб кетибди.
Буни кўрган онаси отасига қараб:
— Бўлди тўхтатинг дадаси, ўзизни ўғлингиз-ку, - деса
Робот тўхтаб, онасини уриб кетибди.
Афанди бироз фурсат ўтказиб, ўртоқлар "мен фокус кўрсатмоқчиман", деб ҳаммани ўзига қаратиб, давом этибди:
"Ҳозир мана бу қошиқни шундоқ чўнтагимга солиб, Валини чўнтагидан чиқариб бераман", - деган экан.
— Ҳа, Афанди нима қилиб ўтирибсиз!—сўради.
— Ғоз шўрва ичаётибман,— жавоб берди Афанди.
— Гўшти қани, йўқ-ку?
— Гўштини тузлаб патига ўраб қўйдим, ҳув, ана!— деб учиб кетаётган ғозларни кўрсатди Афанди.
— Ечининг, текширамиз, - деса
Қиз:
— Мен эмас, ойим касал, - деса
Доктор:
— Қани опажон оғзингизни очиб: "А-А-А" - денгчи дермиш.
— Болажоним, йўталганингда, оғзингга қўлингни тутиб тур, ҳўпми?
Набира:
— Қўрқманг, бувижон, менинг тишларим сизникига ўхшаб чиқиб кетмайди.