Шунда бола чекаётган қизга ҳайрон бўлиб:
— Вы что, курица?, - деса
Рус қизнинг жаҳли чиқиб:
— А что, ты петух?, - дебди
Бола қўлидаги сигаретни кўрсатиб:
— Нет, я тоже курица!!!, - дермиш
— Ҳозир нима демоқчилигимни биласизларми?
— Йўқ билмаймиз.
Жарчи:
— Билмайдиган одамларга гапиришнинг фойдаси йўқ, - деб кетиб қолибди.
Эртасига келиб:
— Мен нима дейишимни биласизларми —дебди.
Халқ:
—Йўқ.
Жарчи:
— Билмайдиган одамларга гапиришнинг фойдаси йўқ.
Эртасига халқ келишиб олибди. "Ярмимиз биламиз, ярмимиз билмаймиз деймиз".
Жарчи яна эски гапини такрорлабди. Халқ келишганидек жавоб берибди.
Жарчи:
— Ундай бўлса, биладиганларингиз билмайдиганларга айтиб қўя қолсин, - деб кетворган экан.
— Йўғее?
— Кўрдингми? Биза орқасидаги маршруткадамиза.
ГАИ ходими келиб Каптива эгасига авария қандай содир бўлди, - деса
Каптива эгаси:
— Поезд қизилга тўхтамади!, - дермиш.
— Мен хотинимдан ташқари бирор бир аёлга қиё боқмаганман. Сен ҳам шундай деб айта оласанми?
— Айта оламан. Фақат бу гапни гапирганда бунчалик жиддий туролмайман, халос.
— Қизим, сизларда музлатилган товуқ борми?
Қиз музлатгичга караса, битта товуқ бор экан:
— Ҳа, бор. Сизга нечта керак?
— Биттасини тортгинчи?
— Мана, 1.5 кило...
— Оғирроғидан борми?, - дебди кампир.
Қиз бояги товуқни билдирмай айлантирибди-ю, яна тортибди:
— Буниси 2 кило. Бўладими?
— Бўлади қизим. Иккаласиниям ўраб бер. Невараларимга бир табака қиб берай!
Бир куни хотини:
— Ҳой адаси ҳар куни келасиз, уҳлайсиз саҳарда яна кетасиз. Сизга текканимдан бери роҳат нималигини билмайман, мен ахир аёлманку, менга бир оғиз ширин гапиз ҳам йўқ, - дебди.
Эри:
— Майли хотин газга сув қуй, исиганда мени уйғотарсан, - дебди.
Хотини хурсанд бўлиб:
— Ҳўп бўлади арслоним, - дебди.
Сув иситиб келиб:
— Туринг полвоним, сув исиди келақолинг ўзимга, - деса
Эри эснаб, кўзини ишқалаб:
— Ҳа яхши, сувни машина радиаторига қуйиб қуй.
— Айтинг-чи, воқеа қандай содир бўлди?
— Хизмат сафаридан белгиланган вақтдан бир кун илгари келдим, эрталаб уйга киришим билан аёлимнинг ранги ғалатироқ кўринди. Кутилмаганда ошхона эшиги очилиб ёпилгандай бўлди. Шошиб ошхонага ўтдим, дераза пардаси шамолда хилпираб турарди, пастга қарасам, мана бу одам битта ички кўйлакда турибди. Алам устида унга музлатгични олиб отдим, аммо мўлжални яхши ололмабман. Аслида уни ўлдирмоқчи эдим. Суд раиси қўлтиқтаёқдаги жабрланувчига ўгирилди:
— Ҳўш, сиз бу масалада нима дея оласиз?
— Ҳар куни тонгда туриб, машқ қиламан, кўп қаватли уйимиз атрофида икки марта югуриб айланаман. Бир пайт қарасам, учинчи қаватдан музлатгич учиб тушяпти, зўрға қочиб улгурдим, оёғимга тушди. Сал бўлмаса бошимга тушиб ўлардим. Суд раиси бутун танаси шикастланган гувоҳга юзланди:
— Гувоҳ, сиз нима дея оласиз?
— Нима ҳам дердим, ўша ерда бўлсам-да, аслида мен бу воқеани кўрганим йўқ. Чунки мен музлатгич ичида эдим.
Йигит жуда уятчан экан, қиз эса уни қучоқлаб ўпишини хоҳлаб турибди.
Сал туриб қиз:
— Вой, кўзим оғрияпти.
Йигит қизни кўзидан ўпиб:
— Энди оғримаяптими, - дебди
— Йўқ...Вой, бўйним оғрияпти...
Йигит бўйнидан ўпиб:
— Энди оғримаяптими?
— Йўқ.
Сал нарида кузатиб турган бир чол келиб йигитга:
— Ўғлим геморойни ҳам даволайсанми?, - дермиш