— Ҳа. Кўп маош оламан. Ҳамма солиқларни тўлашимга етади.
— Адаси, нима қиляпсиз? - деб сўрабди.
Эри:
— Уйдаман! Сен қиладиган ишни қиляпман... - дебди.
Хотини ўзича хурсанд бўлиб, эрим уйларни тозалаб, овқат қилиб ўтирган экан, деб ўйлабди. Кечқурун уйга келиб қараса, эри диванда ялпайиб ўтириб олганча, сериал кўраётган экан.
— Мен эртага ишга келмайман.
Ҳамкасблари:
— Нега?
Йигит:
— Ҳозирча билмайман. Албатта бирор баҳона топаман.
— Ҳa.
— Ходимларингизни бизникига тезроқ жўнатинг!
— Нега?
— МИБ ходими дарахтга чиқиб олиб, итимни ҳақорат қиляпти.
— Ойи, бугун адам зинадан йиқилиб тушиб ёмон сўзларни айтди.
— Нима деди? Ёмон сўзларни айтмасдан гапириб берақол.
— Унда индамадилар.
Улар ўйинда биринчи бўлиб қоралар юришини хоҳлайдилар.
— Ахир мен ишлаяпман-ку! Иш бор жойда камчиликлар бўлади-да!
— Ботир! Сен инкасаторсан!!!
Мен:
— Топширдимми?
Инструктор:
— Ўзинг нима деб уйлайсан?