— Ада, аёллар ҳар куни сочига нима балони сепишади?
Ота:
— Битга қарши дори, ўғлим!
— Барибир ҳеч қандай иш қилмасдан ўтирибсан-ку!?
— Маошсиз қолишдан қўрқаман-да...
— Яна "2" олибсан. Бу сафар кимни айбламоқчисан?
Бола:
— Билмадим ойижон, мантиқ борасида наслимизни айбласаммикин ёки сизними?
Вой! (Уйғониб кетиб...) Ие, ишхонада эканман-ку... Кўрган тушим қуриб кетсин...!
— Нима қиляпсанлар тўртталанг битта одамни уриб? - сўрабди ҳайдовчи тўхтаб.
— Чорраҳада бузилган камераларни тузатадиган устани ушлаб олдик, - дебди йигитлар.
Шунда ҳалиги одам:
— Қўл билан уришни нима хожати бор?! Оёқ билан тепа қолинглар? - дермиш.
— Йўқ, хонадон! Лекин хоҳласангиз, хотинимни чақиришим мумкин...
— Ойижон, мен 5 ёшдаман! Нигора эса 3 ёш. Мен каттаман!!!
Онаси:
— Қизим, мен 33 ёшдаман! Мен каттаман...
— Қизалоқ онасини қулоғича пичирлаб:
— Ойижон,каттаман эмас, қариман денг...!
— Ҳа!
— Яқин-орадами?
— Йўқ! Хавотир олманг! Бизни хусусий клиникамизга ҳали анча қатнайсиз.
— Аброр ака, мен сизга турмушга чиқишга розиман. Биз дунёдаги энг бахтли оила бўламиз!
Йигит:
— Нималар деб валдираяпсиз?! Ахир мен бор-йўғи сизни расмингизга "Класс" босдим-ку!?