Ҳалиги одам бошини кўтариб “Мен тирикман!” деб қичқирса, хотини ёнига келиб “Тинчланинг азизим! Врач биладими ё сиз биласизми!?” деган экан.
— Кеча яна бўкиб ичиб келдингиз?
Эр:
— Нима? Кўп ичибманми? Эслай олмайман! Учинчи пиёлани эслайман, у ёғи эсимда йўқ!
Аёл овоз чиқариб:
— Тушунарли, бирорта ҳам эркак йўқ экан, - деса, ўтирганлардан бири:
— Эркаклар бор. Ўриндиқлар йўқ, - дермиш.
— Нима эмас, ким денг! Уларни ўзи ёнимга келиб “Тилла занжир билан соатни еч!” дейишди. Мен ҳам уларни тилла занжири ва соатини ечдим холос...!
— Ҳой чол, нималар қиляпсиз? – дебди.
Чол ҳаммомда туриб ғалати овозда жавоб берибди:
— Тис-с-сларимни ювяпман.
Кампир яна бақириб:
— Меникиниям ювиб чиқинг, - деган экан.
— Ада, мени исмимни ким қўйган?
— Твиттер, телеграм, инстаграмм, ...
— Ким у қариндошларимизми? Нега улар уйимизга келишмайди?
— Қара, яна бир ҳоким пора билан ушланибди.
— Эски хабарларни ўқияпсан!
— Эски эмас, янги...
— Буни янгилиги қолмади!
Масалан, дўстингни янги кийимини мақташ учун, дўконда сиз танлаган кийим қимматлигини айтиш учун ва ҳаттоки, кўчада бировларга қўполлик қилиш учун!
“Албатта , ахир гилам туркияникида”, дейсизми?
Ҳа тўғри, лекин гилам деворга осилган экан-да...