— Албатта товуқ!
— Нимага?
— У хўрозни чап қовурғасидан яралган.
— Йўқ устоз.
— Нимага тайёрламадинг?
— Кеча акам 15 йил деганда қамоқдан чиқдилар.
— Мени қўрқитма! Ўтир, 5!
— Мана уйландинг, энди бахтлимисан?
Уйланган йигит:
— Ким уйланиб бахтли бўлибди?
— Кашей. Чунки уни қайнонаси бўлмаган.
Тушимда ўқитувчилар "Ҳурматли ота-оналар! Бизнинг ўқувчиларни яна сўкиб, уриб юрманглар. Уларни сизларга бу учун бериб қўйганимиз йўқ...
Ўзимизга сўрамаган "ремонт пули" ҳам биздан сизларга сийлов" деяётганмиш. Тер босиб, уйғониб кетдим. Тавба, қайтар дунё дегани шумикин?!.
Бундан ҳайрон бўлган дўсти ундан сўрабди:
— Нега куни билан мусиқа тинглайсан-да, яна кечқурун клубда мусиқа тинглашга борасан? Бу сенга нима учун керак?
У эса жавоб берибди:
— Ахир менга куни билан пиво ичишга беришмайди-ку!?
— Сен нега чўмилмаяпсан? - деб сўрашса, балиқ:
— Мени купальнигим қолиб кетибди, - дермуш.
Бир куни уйига ичмасдан келиб, атайлаб кўзини юмиб ётса, хотини билан болалари таёқ олиб келиб, энди урмоқчи бўлаётганларида ўрнидан туриб:
— Ҳа, демак бу сенларни ишларинг экан-да!? – деб ҳаммасини қувлаб кетган экан.
Бояги киши “Ж”га қараб:
— “Жуда шошилганларга” бўлса керак. Шу эшикка кира қолай, - дебди-да, ичкарига югуриб кирса, бир аёл турган экан. Аёлга қараб:
— Меники ҳам жуда шошилинч эди-да... – дермиш.