Калтафаҳмлар ҳақида латифалар
"Меҳрибон бувижоним! Сизни кўргани бориш учун рухсат сўрадим. Лекин беришмади. Уйда бирор арзирли сабаб бўлмаса, бизларга уйга рухсат бермас экан.
Шу сабаб, конвертга қўшиб, посылка жўнатяпман. Посылка ичида граната бор. Шу гранатани симини тортсангиз, мен уйга бориб-келардим".
"Мен иш излаяпман. Маоши кўп бўлиши шарт эмас. Фақат битта шартим, душанбадан жумагача дам олиш, шанба якшанба кунлари эса хордиқ бўлса кифоя" деб ёзиб қўйибди.
— Илтимос, қарашиб юборинг. Итариб юборсангиз бўлди..., - дебди.
Шошилган эр, — Йўқ, - деса, хотини:
— Борақолинг адаси. Сизни ҳам автомобилингиз тез-тез бузилиб туради. Майли машинасини итариб келинг. Мен кутиб тураман, - дебди.
Бояги йигит эркакни беш чақирим нарига олиб бориб, болалар майдончасига етгач:
— Мана шу качеляга ўтираман, итариб юборасиз..., - дермиш.
— Гаров ўйнаймизми, йигит кўприкдан ўзини сувга ташлайди!
— Ташламайди. Гаров ўйнашди. Йигит ростдан ҳам кўприкдан ўзини сувга ташлади. Ютқазган жинни чўнтагидан пул чиқариб шеригига узатди.
— Керакмас, бу филмни илгариям кўрганман, деса. Шериги:
— Мен ҳам кўрганман. Лекин иккинчи марта ҳам ўзини сувга ташлайди, деб ўйламагандим, - дермиш.
— Шу ётоқхонамизда қўй боқсак қандай бўлар экан-а? Ўзимизни гўшт ёғимиз текин бўлармиди?
— Ўйлаб гапир ўртоқ, сассиқ ҳид масаласини ўйламадингми?
— Ҳавотир олма ўртоқ бу ҳидга қўй кўникиб кетади.
— Тезроқ бўлсангиз-чи! Орқамдан ҳамкасбларингиз қувлаб келишяпти.
— Чап тарафингизда гугурт бор, олиб шамни ёқиб юборинг,—деди хотини.
— Ие, қизиқмисан, хотин? Қоронғида чап тарафни қаёқдан билиб бўлади, дейсан!
— Хўш қалай экан?
— Яхши. Кир машинасидаги кийимларни олиш жуда-ям қулай экан.
— Кечирасиз, сиз чиқасизми?
— Одамлар турмушга чиқади!
— Сиз, шу ерда қоласизми?
— Одамла тилдан қолади.
— Уфф, шу ерда тушасизми деяпман?
— Одамлар туғилганда қориндан тушади!
Шунда ҳалиги одамни кетига бир тепиб, автобусдан тушуриб юбораркан:
— Унда, туғилган кунинг билан, мижғов! - дермиш.