Лоф-ёлғон ҳақида латифалар

Телефонда ҳовлиққан овозда бир аёл:
— Алло, бу касалхонами?
— Йўқ, бу қабристон!
— Узр унда! Сизларга мурожат қилишимга сал эртароқ...
— Ҳечқиси йўқ, биз кутамиз.
Футбол майдони. Танаффус пайтида эълон берилибди. Ҳурматли томошабинлар кимни ёнида, телефонида қайнотасини расми бўлса майдонга чиқсин. Бу кишига энг охирги маркадаги машина берилади. Афсуски, машинага ҳеч ким эга бўлмабди.
Чумоли филга турмушга чиқибди. Кўп ўтмай чумоли йиғлаётганмиш.
Фил:
— Нега йиғлаяпсан? – деб сўрабди.
Чумоли:
— Энди мени фарзандларим ҳам фил бўладими? – дебди.
Бир подшоҳнинг жуда ақилли вазири бўлган экан. Бир куни шоҳ вазирини боплаб калака қилмоқчи бўлиб ҳузурига чақиртириб дебди:
— Вазир жаноблари, марҳамат қилиб менга эркак чумолилардан кабоб тайёрлаб келсангиз! Айнан эркак чумолилардан бўлсин! Ахир сиз донишманд аъёнимсиз!
— Хўп бўлади олампаноҳ! – дебди вазир ва тушликка ликопчада 5 та қовурилган чумолини кўтариб келибди. Буни кўрган шоҳ ундан сўрабди:
— Хўш муҳтарам вазир, буларни эркак чумоли эканлигини қандай билдингиз?
— Оддий, - дебди вазир, - Эрталаб чумолиларнинг уясини олдига бориб, уясини бузаётган эдим, мана шу 5 таси менга ўт қўймоқчи бўлишди, - деб жавоб берган экан.
Бир одам ишдан уйга қайтса, уйида ўғри юрганмиш. Бундоқ қараса ўғри жуда бўйчан, елкалари катта, бақувват эмиш. Ерда ётган таёқни қўлига олиб:
— Яхши-ям шунақа катта экансан. Бўлмаса қоронғида сени кўрмас эдим. Кўзойнагим ишхонамда қолиб кетибди, - дермиш.
Қизни уйига совчилар келибди. Қизнинг онаси йигитни онасидан сўраётганмиш:
— Ўғлингиз оилани боқа оладими?
— Ҳа, албатта. Ахир бу уни вазифаси...!
Қизни онаси яна сўрабди:
— Яхшилаб ўйлаб кўринг! Ахир биз оилада 8 кишимиз!
Чойхонада эркаклар суҳбатлашиб ўтирган экан, улардан бири дебди:
— Мана сизлар, маошингиздан қанчасини хотинга берасизлар?
Биринчи эркак дебди:
— Мен атрофимга 2 метрлик айлана чизаманда, пулларимни тепага отаман. Айланани ичига тушгани меники, ташқарига тушган пуллар хотинимга бўлади.
Иккинчи эркак дебди:
— Мен атрофимга 3 метрлик айлана чизаман. Пулларимни тепага отаман. Айланани ичига сочилиб тушганини хотиним териб олади, ташқарига тушган пулларни эса мен оламан.
Учинчи эркак кулиб:
— Мен ҳеч нарса чизиб ўтирмайман! Пулларни шундоқ ҳавога отаман. Хотиним ҳавода нечтасини ушлаб улгурса ўшани олади. Ерга тушгани ҳаммаси ўзимники! - деган экан.
Маст киши жон-жаҳди билан симёғочни тақиллатарди.
— Хотин, кимга айтяпман, оч эшикни!
Яқиндан ўтиб кетаётган посбон ёнига келиб:
— Ўртоқ, нима гап?! Қани, «пуф» денг-чи?!
Маст жон-жаҳди билан пуфлаганди, посбон ўзи чайқала бошлади ва симёғочни тақиллатиб бақирди:
— Қанака хотинсиз, ўзи? Очинг эшикни!
Қари чол аэродромга келиб учувчига:
— Илтимос, мени кампирим билан самолётингда учириб келгин.
— Буни иложи йўқ!
— Йўқ дема болам. Шу ёшга кириб, ҳали бирор марта-ям осмонда учмаганмиз. Самолётга чиқиш орзуимиз бор!
Учувчи рози бўлиб, чол ва кампирни самолётга чиқарибди-да дебди:
— Фақат битта шартим бор отахон, агар бақирсангиз шу заҳоти ерга қайтамиз.
— Хўп, бақирмайман, - дебди чол.
Самолёт ҳавога кўтарилибди. Учувчи бор маҳоратини кўрсатиб, энг юқори баландликка чиқибди. Тепага , сўнг зудлик билан пастга шўнғибди, бир томонга қайрилиб учибди. Самолётни чархпалак сингари айлантириб ташласа ҳам, чол-кампир индамасмиш.
Ерга қўнгач, учувчи чолга қараб:
— Ҳа отахон, қўрқмадингизми? Ростини айтинг, бақириб юборай дедингизми?, - деса, чол:
— Тўғрисини айтганда, кампирим самолётингдан тушиб кетганда сал бақириб юборай дедим болам, - деган экан.
Эр:
— Хотин, бугун нима овқат қилдинг? – деб сўраса, хотини:
— Қўй гўштли товуқ шўрва, - деган экан.