Оила ҳақида латифалар
— Kеча хотинимни уришиб бердим.
— Йуғ-е, сен-а?
— Ҳа-да. Уйларни йиғиштиринг, деб иш буюрябди.
— Хўш?
— Йўқол кўзимдан, ҳали кирларни ювиб бўлганим йўқ, - дедим.
— Сизга теккандан кўра шайтонга текканим яхши эди, - деса, эри қараб туриб:
— Буни иложи йўқ, яқин қариндошларнинг никоҳ қуриши ман этилади, - дебди.
— Сиз бошқа ишни ҳам биласизми? – деса, куёв:
— Биламан. Узукни нариги тарафга ҳам айлантира оламан - дебди.
— Қаерларда юрибсиз? Туни билан ухлолмай чиқдим!
Эр:
— Мени ухлади деб ўйлайсан-ми!?
Биринчи хотин:
— Эрим ҳар байрам кунлари тўйиб ароқ ичади.
Иккинчи хотин:
— Мени-ям эрим ичади. Фақат чойхонага борган кунлари ичади.
Учинчи хотин:
— Мени эрим... – деб турса, эри келиб қолиб дебди:
— Хотин, календарга қара-чи, бугун байрамми? “Йўқ” дейсанми!? Унда мен чойхонага кетдим, – дермиш.
— Озишим учун нима қилай?
— Тонгда қироличалардек, пешинда маликалардек ва кечки вақт гадолардек овқатлан. Дедим.
Хотиним тонгда ҳудди қироличалардек уни емайман, буни емайман деб ҳеч нарса емайди.
Пешинда ҳудди маликалардек бу қандай экан, у қандай таъм экан деб бир-бир чимдийди.
Кечки овқат вақти ҳудди гадойларга ўхшаб кўзи нимани кўрса ейди.
— Дадаси туринг, эшик тақилаяпти, қараб қўйинг деса,
— Ўзинг қаравер, дебди.
— Вой дадаси мен, иккиқатманку, қўрқаман, деса
— Иккиқат бўлиб, сен қўрққан, бирқат бўлиб мен қўрқмайманми, дермиш
— Дадаси тез етиб келинг уйимиз ёнаяпти!
— Уйда ким бор?
— Онамлар бор, ухлаётган эдилар.
— Бўлмаса секинроқ гапир, уйғотиб юборасан!
— Гапинг бўлса гапир! Боядан бери нега оёғимга тепасан?! - дермиш.