Қора-юмор ҳақида латифалар
— Росса қорним очди...
Хотини-ям ҳазиллашмоқчи бўлиб:
— Мени еяқолинг, - деса, эри:
— Жиннимисан, менга ёғли овқатлар мумкин эмас-ку... – деган экан.
— Э дугонажон, анчадан бери тобим йўқ. Жуда мазам қочяпти-да. Ўтиб кетармикин-а?
— Ўтиб кетади. Ўтган йили ён қўшним ҳудди сизга ўхшаб юрган эди. Ўтиб кетди раҳматли.
— Мен фарзандлик бўлдим, - деса
Врач:
— Йўғе, бўлиши мумкин эмас
Отахон:
— Нега бўлиши мумкин эмас? — Мен анча тетикман...
Врач:
— Майли, мен унда сизга бир воқеани айтиб бераман. Бир куни овчи овга чиқибди, овчи милтиқни оламан деб адашиб ўзи билан соябонни олиб олибди. Ўрмонда кетаётганида йўлидан бир катта айиқ чиқиб қолибди. Овчи шошилиб қўлидаги милтиқни бир босган экан, соябон очилиб кетибди ва айиқ ўлибди!, — деса
Отахон:
— Йўғе, уни бошқа биров отиб қўйган бўлса керак!, — деса
Врач:
— Ҳа, мен ҳам шуни тушунтирмоқчи бўляпманда сизга, - дермиш.
— Чунки у қабристонда бир ўзи қолишидан қўрқади-да.
Биринчи кампир:
— Ёшим 60 га чиқди, биттаям тишим тушмаган, туф-туф кўз тегмасин, - дебди.
Иккинчи кампир:
— Ёшим 65 га чиқди. Сочларим ҳудди ёшлигимдагидай қалин, қора. Туф-туф кўз тегмасин, - дебди.
Учинчи кампир:
— Мақтанишга бошқа нарса тополмадиларми? Тўғри ёшим силарникидан анча катта. 70 даман, тишларим аллақачон тўкилиб, сочларим ҳам оқариб ётибди. Лекин ҳалиям ман қиз боламан. Туф-туф кўз тегмасин, - дермиш.
— Олинг мана узугингиз. Менга бошқа қўнғироқ қилманг, - деб ўгирилиб кетаётган қизнинг орқасидан йигит бақирибди:
— Ҳой!!!
Қиз юриб кетаётиб, ҳозир кечирим сўрайди, тўхтатиб ялиниб-ёлворади, деб ўйласа, бир пайт йигитнинг товуши эшитилибди:
— Узукни шкатулкада бергандим, қани???
— Чекасизми?
— Йўқ.
— Ичасизми?
— Йўқ ичмайман.
— Жазманингиз-чи борми?
— Йўқ, - деса, ҳалиги эр хотинига қараб:
— Кўрдингми, ичмаган, чекмаган, юрмаган эркакни аҳволи нима бўлади?! - дермиш.
— Роса хотинбоз экансиз-да!
— Йўғ-э, мен тиш докториман.
— Келинг хола, деб кутиб олиб, яхши боринг синглим, деб кузатиб юборишаётган экан...