Шифокорлар ҳақида латифалар
— Чунки улар, бемор ўлик тилни тезроқ ўзлаштирсин дейишадида.
— Рентген тасвири неча пул туради?
— Оддий тасвирми?, - дебди врач.
— Йўқ, елкамда маймун боласи, орқамда эса қора денгиз, устида чайка қушлари учиб юрган кўриниши қанча бўлади?! - дермиш.
— Доктор, мен тузаламанми?
Доктор:
— Бу нарса ўзимгаям қизиқ...
Беморлар шифохона томига чиқиб олиб, бирма-бир пастга ташлашаётган эмиш.
Бош шифокор келиб:
— Нима ўйнаяпсизлар? – деса, жиннилар:
— Самолёт-самолёт ўйинини ўйнаяпмиз, - дейишибди.
Бош шифокор:
— Ҳа яхши. Сизларга қараб турадиган шифокорлар қани? – деса беморлар:
— Уларни аввалги рейсларда учириб юбордик, - дейишибди.
— Мушукчани қулоқлари нечта бўлади?
— Иккита.
— Оёқлари-чи?
— Тўртта.
— Думи нечта бўлишини айта оласан-ми?
— Ойи, бу тентак амаки умрида мушук кўрмаганми...?!
— Жағингиз қандай синди?
— Ишда жароҳат олдим.
— Уч жойидан синибди-я ўзиям. Нима иш қиласиз?
— Экскаваторчиман. Кеча ишдан қайтаётсам, йўлдаги канализация қопқоғи очилиб ётган экан. Бирортаси тушиб кетмасин деб, экскаватор чўмичини туйнукка қўйиб, уйга кириб кетдим. Эрталаб келиб чўмични кўтарсам, канализациядан учта сантехник чиқиб келишди...
— Доктор, менга ёрдам беринг. Мен тушкунликка тушиб қолдим.
— Нима бўлди?
— Нарх-наво ошиб боряпти, мени эса пулим йўқ!
— Кечирасиз, сизга пул бера олмайман!
— Ҳеч бўлмаганда, депрессиядан чиқиш учун арзонроқ дорини айтинг!
— Чуқур нафас олинг, чиқаринг. Яна такрорланг.
— Бу қандай ёрдам бериши мумкин?
— Ҳаво бепуллигида тўйиб нафас оволинг...
Доктор шивирлаб:
— Шоколад... - деса.
Қизалоқ ҳам шивирлаб:
— Қани, - дермиш.
— Телевизорни ёқинг, айниб кетади.
Ҳаммаси кўнгилдагидек ўтди. Талаба ўзида йўқ ҳурсанд. Профессорга фахр билан:
— Менимча, ҳаммасини тўғри бажардим.
Профессор:
— Яширмайман, ростдан ҳам ҳаммаси тўғри бўлди. Лекин охирида чақалоқни орқасига, уриш керак эди, чақалоқни..