Уддабуронлар ҳақида латифалар
Қамоқхона бошлиғи электр стулда ўтирган жиноятчига қараб:
— Сўнгги тилагингни айт! Амалга ошираман!, - дебди.
Жиноятчи кўп ўйлаб ўтирмай:
— Илтимос, қўлларингизни ушлаб турай. Шунда қўрқмайман!, - дермиш.
— Сўнгги тилагингни айт! Амалга ошираман!, - дебди.
Жиноятчи кўп ўйлаб ўтирмай:
— Илтимос, қўлларингизни ушлаб турай. Шунда қўрқмайман!, - дермиш.
Бир хотин дугонасига ҳасрат қилибди:
— Эрим энди ароқ ичмайман деб қасам ичганидан буён, музлатгичга солиб музлатиб еябди.
— Эрим энди ароқ ичмайман деб қасам ичганидан буён, музлатгичга солиб музлатиб еябди.
Чекка қишлоқларнинг бирида ярим тун... Деразадан кимнингдир овози эшитилибди:
— Ўтин керакми?
Уй эгаси:
— Йўқ, керак эмас!
Тонгда ҳовлисига чиқган уй эгаси:
— Вой шўрим! Ўтинларим қани???
— Ўтин керакми?
Уй эгаси:
— Йўқ, керак эмас!
Тонгда ҳовлисига чиқган уй эгаси:
— Вой шўрим! Ўтинларим қани???
Қизалоқ бувисига:
— Келинг мактаб-мактаб ўйнаймиз, - дебди.
Бувиси рози бўлибди.
Кейин ўйлаб қараса, бир йилдан бери набирасини уй вазифаларини бажариб берар экан.
— Келинг мактаб-мактаб ўйнаймиз, - дебди.
Бувиси рози бўлибди.
Кейин ўйлаб қараса, бир йилдан бери набирасини уй вазифаларини бажариб берар экан.
Подшо Афандига икки юзта қўй бериб, таъкидлади:
— Шу қўйларнинг сонини камайтирмай қўзилатиб, боқиб берасан, — сут-қатиғи хизматингга!
Афанди қўйларни ҳайдаб саҳрога чиқиб кетди. Қараса: пошшо уни алдаб, совлиқ эмас, ҳаммасига қўчқор берган экан. Афанди ҳам қўйларни бир чеккадан сўйиб ея берди, Қўйлар тугагач, подшонинг муҳлати ҳам тугади. Афанди уйига қайтиб келди, аммо ўрдага бормади.
Ғазабланган подшо Афандининг уйига ясовул юборган эди, у: «Афанди туғиб ётган экан» деган хабарни келтирди.
Тутоқиб кетган подшо Афандининг уйига келиб чақирган эди, Афандининг хотини бундай жавоб берди:
— Афанди туғиб ётибдилар, ишингиз бўлса айтиб кета қолинг, айланай, ўзлари ҳеч ерга чиқолмайдилар.
— Ия, эр киши ҳам туғадими? Бу қандай номаъқулчилик!— қичқирди подшо.
подшога жавобан хотинининг ёнида турган Афанди дер эди:
— Тақсиримнинг қўчқорлари туққанда, мен туғсам ажабланадиган жойи борми?!
— Шу қўйларнинг сонини камайтирмай қўзилатиб, боқиб берасан, — сут-қатиғи хизматингга!
Афанди қўйларни ҳайдаб саҳрога чиқиб кетди. Қараса: пошшо уни алдаб, совлиқ эмас, ҳаммасига қўчқор берган экан. Афанди ҳам қўйларни бир чеккадан сўйиб ея берди, Қўйлар тугагач, подшонинг муҳлати ҳам тугади. Афанди уйига қайтиб келди, аммо ўрдага бормади.
Ғазабланган подшо Афандининг уйига ясовул юборган эди, у: «Афанди туғиб ётган экан» деган хабарни келтирди.
Тутоқиб кетган подшо Афандининг уйига келиб чақирган эди, Афандининг хотини бундай жавоб берди:
— Афанди туғиб ётибдилар, ишингиз бўлса айтиб кета қолинг, айланай, ўзлари ҳеч ерга чиқолмайдилар.
— Ия, эр киши ҳам туғадими? Бу қандай номаъқулчилик!— қичқирди подшо.
подшога жавобан хотинининг ёнида турган Афанди дер эди:
— Тақсиримнинг қўчқорлари туққанда, мен туғсам ажабланадиган жойи борми?!
Бир йигит такси тўхтатиб турган экан. Матиз, Жигули келиб тўхтаса, ўтирмабди. Охири Кобальт тўхтаган экан ўтирибди-да, ҳайдовчидан сўрабди:
— Исминг нима?
— Азамат.
— Сендан бир илтимосим бор Азамат. Ҳозир яхши кўрган қизимни ёнига кетяпман. Уни олдига борганда, "Менга рухсатми хўжайин?" дейсан. Мен "Ҳа" дейман. Кейин бензинга пул сўрайсан, мен сенга беш минг бераман. Шу билан орамиз очиқ, - дебди.
— Ҳайдовчи ҳам рози бўлибди.
Қизни ёнига етиб боришибди. Йигит қиз билан кўришиб турса, келишилганидек ҳайдовчи — Менга рухсатми хўжайин?, - дебди.
— Ҳа рухсат. Бўшсан, - дебди йигит.
Шунда ҳайдовчи:
— Хўжайин машинамиздан шовқин чиқяпти. Юз минг беринг, устага кўрсатиб келай!, - дермиш.
— Исминг нима?
— Азамат.
— Сендан бир илтимосим бор Азамат. Ҳозир яхши кўрган қизимни ёнига кетяпман. Уни олдига борганда, "Менга рухсатми хўжайин?" дейсан. Мен "Ҳа" дейман. Кейин бензинга пул сўрайсан, мен сенга беш минг бераман. Шу билан орамиз очиқ, - дебди.
— Ҳайдовчи ҳам рози бўлибди.
Қизни ёнига етиб боришибди. Йигит қиз билан кўришиб турса, келишилганидек ҳайдовчи — Менга рухсатми хўжайин?, - дебди.
— Ҳа рухсат. Бўшсан, - дебди йигит.
Шунда ҳайдовчи:
— Хўжайин машинамиздан шовқин чиқяпти. Юз минг беринг, устага кўрсатиб келай!, - дермиш.
Мактабда дарс бошланиб, ўқитувчи ўқувчиларга дебди:
— Ҳозир оралиқ имтиҳон топширасизлар!
Бир ўқувчи:
— Калькулятордан фойдалансак бўладими?
Ўқитувчи:
— Ҳа бўлади.
Яна бир ўқувчи:
— Менделеев жадвалидан-чи?
Ўқитувчиси:
— Албатта мумкин! Демак, ёзиб олинг, имтиҳон мавзуси: "Иккинчи жаҳон уруши".
— Ҳозир оралиқ имтиҳон топширасизлар!
Бир ўқувчи:
— Калькулятордан фойдалансак бўладими?
Ўқитувчи:
— Ҳа бўлади.
Яна бир ўқувчи:
— Менделеев жадвалидан-чи?
Ўқитувчиси:
— Албатта мумкин! Демак, ёзиб олинг, имтиҳон мавзуси: "Иккинчи жаҳон уруши".
Бир қиз чўмилгани кўл бўйига бориб қараса, бир милиция ходимидан бошқа ҳеч ким йўқ экан. Қиз "майли" деб ечиниб, секин сувга туша бошлабди. Шунда милиция ходими келиб:
— Яхши қиз, бу ерда чўмилиш таъқиқланган, - дебди.
Қизни жаҳли чиқиб:
— Қанақа одамсиз, нега олдинроқ айтмадингиз?! Кўрдиз-ку кийимларимни ечаётганимни, - дебди.
Шунда милиция ходими:
— Ечиниш таъқиқланмаган, чўмилиш таъқиқланган, - дермиш.
— Яхши қиз, бу ерда чўмилиш таъқиқланган, - дебди.
Қизни жаҳли чиқиб:
— Қанақа одамсиз, нега олдинроқ айтмадингиз?! Кўрдиз-ку кийимларимни ечаётганимни, - дебди.
Шунда милиция ходими:
— Ечиниш таъқиқланмаган, чўмилиш таъқиқланган, - дермиш.
Бўлинма командири:
— Ким пахта теримига боради?
— Мен, - деб сафдан чиқибди иккита аскар.
— Баракалла!, - дебди командир, — Сизлар мен билан машинада, қолганлар эса пиёда қадам бос!
— Ким пахта теримига боради?
— Мен, - деб сафдан чиқибди иккита аскар.
— Баракалла!, - дебди командир, — Сизлар мен билан машинада, қолганлар эса пиёда қадам бос!
Поезд купесига бир нимжон киши кириб:
— Боксчи, курашчи, умуман спортчилар борми?, - деб сўрабди.
— Йўқ, - дейишибди.
— Унда беш мингдан йиғиб беринглар, - деб, пулни олиб, чиқиб кетибди. Бу ҳол яна уч мартта такрорланибди. Тўртинчи мартта кириб яна сўрабди.
— Бор, - дебди купедагилардан биттаси.
— Унда шахмат ўйнаймиз, ютқазган эллик минг беради, - дермиш.
— Боксчи, курашчи, умуман спортчилар борми?, - деб сўрабди.
— Йўқ, - дейишибди.
— Унда беш мингдан йиғиб беринглар, - деб, пулни олиб, чиқиб кетибди. Бу ҳол яна уч мартта такрорланибди. Тўртинчи мартта кириб яна сўрабди.
— Бор, - дебди купедагилардан биттаси.
— Унда шахмат ўйнаймиз, ютқазган эллик минг беради, - дермиш.
