Ishxona haqida latifalar
— Aziz Qodirovich, boyadan beri telefon jiringlayapti. Sizni so‘rashyaptimi yoki menimi bila olmayapman...
— Bu nima deganingiz???
— Go‘shakni ko‘tarsam, "Dangasani mumkinmi?" - deyishadi. Bilolmayapman, sizga ulab beraymi yoki o‘zim gaplashaymi...
— Javob bering iltimos, mening tog‘am kasalxonada ekan. Boshliq unga raxmi kelib javob beribdi.
Ishdan so‘ng stadionga tushgan boshliq u yerda o‘z xodimini uchratib qolibdi.
— Iye, sen tog‘angni oldiga kasalxonaga borishing kerak edi-ku?!!
— Hozir xo‘jayin shoshmay turing, tog‘am mana shu o‘yinga hakamlik qilmoqda, o‘yin tugasin, keyin aniq kasalxonaga tushadi.
— Toshmatboy, siz endi mening o‘ng qo‘limsiz!
Toshmat:
— Xo‘jayin, men o‘zimga yuklatilgan vazifadan biroz cho‘chiyapman...
— Xotinim urdi!
— Nega?
— Senlaganim uchun...
— Ol-a, bu narsa uchun urmasa kerak?! Aslida nima bo‘ldi?
— To‘shakda yotuvdik. Xotinim "Biz anchadan beri birga bo‘lmay qo‘ydik, dadasi", dedi...
— Men esa "biz emas, sen", deb yuboribman.
— Boshliq kotibaga qaychi shunchalik shartmi, qaychini nima ahamiyati bor?
— Rosa ahamiyati borda, mana eski kotibam shu qaychisi yo‘qligi uchun ishdan bo‘shab ketdi.
— Qanday qilib?
— Bir kuni shimimni tugmasi uzilib ketgan ekan. Kotibadan tikib berishini iltimos qildim, tikib bo‘lib ipni uzmoqchi bo‘lib izladi qaychi topaolmadi, keyin tishlab ipni uzayotgan payti xotinim kelib qolgandida.
— Siz o‘z vazifalaringizni juda yaxshi bajarayapsiz. Oshirishning vaqti keldi menimcha...
— Nimani? Maoshimnimi?
— Yo‘q, ish hajmini!