Kaltafahmlar haqida latifalar
— Yaxshi bola ekan, nega pul so‘ramading?
Ikkinchi gadoy esa:
— Ey, kaltafahm, agar puli bo‘lsa salom berarmidi...?!
— Bizga faqatgina jinoyat sodir etgan odam o‘qituvchi ekani ma’lum. Aytganday soat nechi bo‘ldi ekan?
Gumondor:
— Hali tanaffuzga ancha bor...!
— Mana shu matoni dunyoda yo‘q rangga bo‘yab bering, - debdi.
Xo‘ja Nasriddin hayron bo‘lib:
— Qaysi rangga? – deb so‘rabdi.
— Qizil, qora, yashil, ko‘k, sariq ranglardan boshqasiga, xullas dunyoda yo‘q rangga bo‘yab bering. Xo‘ja Nasriddin gap nimadaligini darrov tushunib:
— Mayli, bajaramiz, - dedi.
Yigit:
— Qachon kelay? – deb so‘radi.
— Dunyoda yo‘q kuni keling: dushanba, seshanba, chorshanba, payshanba, juma, shanba, yakshanbadan boshqa – haftshanba kuni kelavering, - deb javob qildi.
— Allo, bu militsiyami? Mening mototsiklimni rulini, benzin bakini, farasini o‘g‘irlab ketishibdi.
— Hozir yetib boramiz.
Birozdan so‘ng yana qo‘ng‘iroq qilib:
— Hammasi joyida ekan. Men mototsiklimda teskari o‘tirib olibman.
— Xotin, bilasanmi?, gazetada yozishicha, bir martta yurakdan kulish, to‘rtta tuxumning quvvatini berarkan. Har kuni qozon osavermay, bolalarni kuldirib ham turish kerak!
— Men poyezdni quvib yuboryapman, - degan ekan.
— Hozir men o‘ng ko‘zimni tishlayman, sen menga ellik ming berasan, - debdi.
— Ko‘zingni-ya?, Tishlay olmaysan, - debdi ikkinchi odam.
U odamni ko‘zi protez ekan, shartta ko‘zini olibdi-da, tishlabdi.
Sherigi ellik ming berishga majbur bo‘libdi.
— Endi ikkinchi ko‘zimni ham tishlayman, - debdi haligi odam.
— Tishlay olmaysan! Ikkala ko‘z ham protez bo‘lishi mumkin emas, - desa,
— Meni tishlarim protez, - deb tishini joyidan olib, yana ellik minglik bo‘lib olgan ekan.
— Yo‘q adashdiz!
— Unda nega go‘shakni ko‘tarding ahmoq.
— Oh, u mening sochimni prichyoskasini buzdi - debdi,
Cho‘loq:
— Bir sakrab yetib olaymi - debdi.
Ko‘r esa:
— Qo‘rqmanglar, nomerini eslab qoldim, militsiyaga beramiz - debdi.
— Birinchisini ichish qiyin, to‘qqizinchisini ichsam mast bo‘lib qolaman, - dermish...